bob seger'a ait olan parçadır. james hetfield sesinden de can bulmuştur. hatta o kadar metallica ile özdeşleşmiştir ki herkes şarkıyı metallicaya ait sanar. kime ait pek önemli değil ama cidden bu şarkı tam da o şarkıdır.
bazı ergenlerce metallica'nın bob seger reyizden daha iyi söylediğini iddia ettiği şarkıdır. kulağınızın ayarını sikeyim sizin. bob seger nere metallica nere. evet.
omaha'nın doğusunda uzun ve sessiz bir yolda,
motorun bir notalık şarkısını uğuldayışını dinlersin.
bir gece önce tanıdığın kadını veya kızı düşünürsün.
fakat düşüncelerin hep yaptıkları gibi hemen yoldan sapar.
16 saattir araba kullanıyorsun ve yapacak fazla bir şey yok.
sürmek istemiyorsun, sadece gezinin bitmesini diliyorsun.
bir restoranın içine doğru yürüyorsun, hepsi yol kenarına dizilmiş
ve sen soğuktan donarken bütün gözleri üzerinde hissediyorsun.
seni rahatsız etmiyormuş gibi yapıyorsun ama patlamak istiyorsun.
bazen konuştuklarını duymuyorsun bazen duyuyorsun.
aynı eski klişeler... bir kadın mı yoksa bir erkek mi?
ve hep sayıca az gözüküyorsun, karşı durmaya cesaret edemiyorsun.
sahne ışıklarının orada milyonlarca mil ötedesin.
her ons enerjide deniyor ve pes ediyorsun.
çaldığın müzik gibi bedeninden terler dökülürken,
gece geç vakitlerde yatakta uzanırken,
amfilerin ekoları beyninde çınlarken,
günün son sigarasını içiyorsun, onun ne söylediğini hatırlayarak...
bu şarkıda zaten james ortalığı dağıtıyor süper ötesi yorumluyor lakin klibiyle birlikte ciddi anlamda ağlama tehlikesi yaratıyor.çok duygusal bir klibe sahip.
ayrıca orjinalini sikip atan coverların başında gelir.
metallica bir sinema filmi olsa 3 lemenin finalidir. ilki için (bkz: nothing else matters) ikincisi için (bkz: fade to black) eğer bokunu çıkarıp bir film daha ekleyelim denecek olsa (bkz: unforgiven).
metallicanın en sevdiğim ve en anlamlı parçalarından biridir. ama guitar hero metallica da şarkının kötü bir coverı bulunur. bu yüzden oyundan soğudum lan.
