çıplak bir kadın ile çıplak bir adam yatakta yan yana yatıyorlar ise sonuç aşikardır. ülkenin içinde bulunduğu durum bu misal kadar açıktır. öyle minik bir ön sevişmeden çok, ciddi bir savaşın peyda olacağını görmek için ergenliğe girmiş olmak yeterlidir. peki savaş ne işe yarıyacak? kim bu savaşı çıkarmak istiyor? neden bütün ülke halkı savaşa girmek için görülmemiş bir istek duyuyor? asla bir araya gelmemiş insanlar, sigara ve içki içip, televizyon izlemekten başka sosyal aktivitesi olmayan, futbol maçlarında küfrederek rahatlayan, iki kelimeyi bir araya getirip konuşamayan, düşünemeyen insanlar neden terör saldırıları sonucunda ölen insanlar için bu kadar büyük tepki gösteriyor? ölüm insanları bu kadar çok mu etkiliyor? anneleri eğitimsiz ve köle olan bu ülkenin yabancı dille eğitilen üniversite öğrencisi insanlar neden bu kadar duyarlılık gösteriyor. normalde korku ile paralize olmuş ve mutlu görünen bizlerin damarına ne bastı?
bu ülkedeki sosyal tepkiler seksen sonrası televizyon ile yönlendirilmiştir. aydınlık için bir dadika karanlık, futbol şenlikleri, yılbaşı şenlikleri, seçim şenlikleri hep teleekranlar tarafından yaptırıldı. normalde çok büyük tepkiler göstermemiz gereken şeyleri medya yardımı ile normal karşılar olduk. ölüm artık normal bir şey oldu. teleekranlardaki şiddet ve seks, yaşamın her anının mal ve sermaye ilişkisi içinde bulunması filmlerle, dizilerle, programlarla normal hale getirildi. mesela hiç ortada olmayan bir mesele değildir türkiyedeki kürtlerle eşlenmiş terör sorunu. böyle bir problem seksenli yıllardan beri var. ama insanlar bu sorunun yirmi yılda neden çözülmediğini sorgulamıyorlar. esas sorgulanması gereken şey bu iken, bu durumun süreğenliğini sağlayan yöneticiler ve askerler yargılanmalı ve cezalandırılması gerekiyor iken yönlendirilmiş toplum kuzey ırağa girelim, sınırları değiştirelim diye çığlıklar atıyor.
bu ülkeyi doğuran anneler eğitimsiz ve bu kadınları meşgul eden tek şey ekranlar.
bu ülkenin okullarında eğitim verilmiyor. ezberci ve gereksiz bir eğitim-öğretim sistemi var. gençlerin düşünmesi istenmiyor.
bu ülkede bütün erkekler asker olarak eğitiliyor.
bu ülke gelirinin en büyük bölümünü silahlanmaya, orduya, askerlere ve savunmaya harcıyor.
bu ülke savaşmak için güdümlenmiş.
bu ülkenin en fazla güvendiği, en fazla vaktini harcadığı televizyondan savaşa gidiyoruz, hadi herkes sokaklara, allah! allah! allah! allah! allah! allah! naraları yükseldiğinde büyük yöneticiler tarafından kurulmuş insanlar elbetteki bu sele kapılarak ölüme koşacaklar. aksi saçma olurdu.
bunu dışında türkiyenin bu yapacağı operasyon büyük bir savaşın başlangıcı olacaktır. bu başta da ifade ettiğim örnekteki gibi aşikardır.
bu yazıyı yazmamın üstünden 5 ay kadar geçmiş. yazıyı okuyunca şoka girdim. bir iç savaş başlangıcı için kötülük tohumları çok önceden hazırlanmış bir süreç içersinde hepimizin geçmişine serpilmiş. ülkedeki hemen her şey parçalanmak için olgunlaşıyor. her geçen gün bu iç savaş ve bölünme olgusu çok net bir biçimde önümüze geliyor. bu sefer ülkede insanlar orduyu ve yargıyı karşısına alacak. çünkü ordu ve yargı insanların en sevdiği şeye, dine karşı konumlandırılmış. çok ama çok iyi kurgulanmış bir startejik oyun. hepimiz teleekranların karşısında keyifle kurulmuş ve olanları izliyoruz.
