Türkiye'deki "demokratlağın" tam da MArksist çözümlemeye uygun olarak aslında diktatörlük olduğunu çok iyi gösteren durum.
Herkes kendine demokrat, düşmanına diktatördür. Bu tarihsel bir gerçektir. Ve bu gerçeği en dorğu biçimde komünistlerden başka hiç bir siyasi yaklaşım çıkıpta söyleme bilincini, yürekliliğini gösterememiştir. (bkz: proletarya diktatörlüğü)
Ama Erbil Tuşalp'in "kuklaturka`" kitabında yer alan;
"işkenceyle alınan bir tümcecik "emniyet ifadeleri"yle ölüm cezalarına hüküm giyenler, darağaçlarının gölgesinde ölüm bekliyordu. Ama eyylemleri hoş görülen Nakşibendi şeyleri sürgünlerde her nedense keyif sürüyordu.
20 yaşında geçler el yazısındaki "ç" ve "ş" harfleriyle suçlanıp, "ç" ve "ş"'nin çengelinin çizimiyle komüzim propagandası yapmaktan hapis yatacaktı. Ama "müridlerinin doldurduğu kamyona yeşil bayrak çekip" Urfa'da tur atan menzil şeyhi "ÇAnakkale'de ikamet" cezasına çarptırlacaktı." (age, sf 84)'ü okuduktan sonra insan daha da çok düşünüyor Türkiye'nin şu meşhur demokrasisini.
bir tarafından askerin diğer tarafından demokrat parti geleneğinin çektiği birbirinden farkı olmayan iki karanlık yüz de diyebiliriz.. sivil demokrasi ise paranın havaya atıldığında dik gelmesi kadar ihtimal dışı bir durum..85 yıldır..
