türkiye'de milli bilinç kapitalist düzenin başlangıcından beri vardır. fakat düzen öylesine çarpık bir şekilde gelişti ve adaletsizleştiki, milli bilinç denilen olgu bir avuç azınlığın sömürüsü ile eşdeğerleşti. halkın daha doğrusu en alta bulunan tabakanın hayatı öylesine çekilmez hala geldiki ezilmenin doğal sonucu olarak asibleşmeye ve her şeye isyan eder hale geldi. fakat işte tarihin güzel bir cilvesi olarak o egemen denilen kişiiler ellerindeki güç ile bir güzel yalanlar ve dolanlar ile kendilerine dönecek tüm silahları büyük ülke ülküsü ile yıktılar.
halkın kendi gücüne inan şair pablo neruda'nın anlattığı halkta ne bir sömürücülüğe izin var ne de başka güçlerin onları ezmesine... halk kendisine karşı olanlara bir cevap verebilirse, onu ezen dış güçler ile başındakiler arasındaki bağlantıyı çözüp bu ittifakı yenebilirse o istediği arzuladığı günlere kavuşacaktır. yoksa diğer türlü bir milli bilinç onun ezilmesine daha çok izin verecektir. sömürenler sadece dışarıda değil, içimizde de... halk olarak bunu göz önünde bulundurmak lazım.
