türkî-i basit: divan edebiyatında ortaya çıkmış mahallileşme akımıdır. 15. yüzyılda aydınlı visalî ile ayak sesleri duyulmaya başlanan bu akımın bir akım olarak geçerlilik kazanması 16. yüzyıldır. 16. yüzyılda edirneli nazmi ve tatavlalı mahremi ile basit türkçe cereyanı kendini göstermektedir. yer yer halk edebiyetına yaklaşan basit bir söyleyiş kullanılmaktadır. amaç, yabancı sözler kullanılmadan da sadece türkçe kelimelerle güzel şiirler yazılabileceğini göstermektir. ancak bu akım yaygınlık kazanamaz. bunda akımın şairlerinin çok güçlü şairler olmayışı büyük bir etkendir.
