turkce, cok dalgali ve inisli cikisli olmayan bir tona sahip. ancak, sert ve yumusak harflerin telaffuzundaki belirgin ayrilik sebebiyle guclu duygulari rahatlikla ifade imkani verdigi gibi, iki uc etkili harfin yanyana gelmesiyle duygulari rahatlikla disa vurabiliyor.
mesela bakiniz efenim, s ve k ne kadar da sert telaffuz ettigimiz harfler. ancak bunun yani sira i gibi pek gururlu olmayan ve hakimiyet ustunluk hissi vermeyen bir harf de geldiginde bir cok durumda duygularimizi ifade edecek bir kelime cikiyor ortaya..
bu "bir cok durumda" olayi dikkate deger bi ayrinti.. cunku turkce, cince ve japonca gibi dillere bir manada cekmis.. soyle ki mesela, cince'de a harfinin bin turlu telaffuzu var hepsi ayri bir harfe tekabul ediyor, tonal diller mi ne tabir ediyolar bunlara.. simdi turkce bu gruba dahil edilemez, ancak ayni kelimenin degisik durumlardaki kullanimlarinda ayrici temel faktorun tonlama ve sesleri uzaltma veya kisaltma oldugunu goruyoruz..
neyse turkce tinisi gunluk hayatta kullanisli ve zengin bir dil. ancak boyle insani dinlendiren, neselendiren bir musikiye sahip degil mesela..*
