cahillikten diyelim, kendimizi örnek verirsek. alınmasın kimse üstüne kardeşim. tamam cahil değilsiniz. benim cahil olan, ve türkçe olmayan nikleri telaffuz edemiyorum...
bazen konuşuyoruz dostlarla, dışarda bir yerde oturunca. nefret ediyor olsam da söz dönüp dolaşıp bu amına kodumun sözlüğüne geliyor. ee anlatıyorsun sen de komik olan, güzel olan ya da can sıkan bir olayı; nik gerekiyor.
şey diyosun, ya şeyy var ya işte. işte o nik yerine kullandığım şey, maalesef anlatmaya yetmiyor derdimi. o zaman yazıldığı gibi okuyup, kısmen çözüm bulmuş oluyorum.
- ya hasan var ya.
+ hasan kim?
- hasan işte ya, red vi ne ma ni a
+- -ahahha-
- çok güzel yazıyor, gelmiyor bu aralar. okudun mu hiç?
+ niki neydi?
- si lent ce re ye
+- hööö!?
oysa bi montajelemanı öyle mi? hacı montaj da iyi adamdır. bakın dikkat edin lütfen; tamamını söylemiyorum bile. montaj yetiyor. neyse ki sanıldığı kadar cahil değilim de, deep'i diip diye okuyabiliyorum. en azından diip dediğimde o kim demiyorlar. ya ben doğru okuyorum deep'i, ya da dip diye bir yazar var ben tanımıyorum...
ya garfiyılddd,
hey garfiiii,
garfilt
ve garfield gibi okunuşlarına şahit olmuş olsam da, ben nikimden memnunum. dön kendi götünü ört sen önce. sen işte sen, sana diyorum. bakma aptal aptal... öperim.
edit: verdiğim örnekler hep güzel muhabbetler üzerine idi. bir de küfür ettiklerim var. onları örnek vermedim bilerek. sanmayın ki korktuğumdan falan. çaylak yapmasınlar, 'bana hakaret ettin' demeyin de bakın nasıl sokuyorum hepinizin çarkına...
