bir milletin yasamadiklari ama yasayacaklaridir. Bu ornekte belirtecegim gibi, turk milletinin gelecegini, kendi tecrubelerime ve bilgime dayanarak yazacagim. Bir suredir yazmiyordum, yazsam da degisen bir sey yok gerci * ama olsun, yine de belirteyim, bu bir patlama falan degil. objektif olabilmem icin bekledigim ve bu bekleme suresi icinde, farkli arastirmalar yaparak, genel kulturumu* genisletmek ve bunlari ortama sunmak, yani hizmet etmek, tek gayemdi*.
Muhafazakar bir insanim, olaylara hep sondan bakarim. yani ne olacak ya da ne olabilir ki? ya da neden deger verelim? hepimiz zaten olecegiz, yani (bkz: rigor mortis). o yuzden bu dunya'yi bos gorurum. giydigimiz kiyafetten, yedigimiz ekmekten, ve yasadigimiz yerden baska bir seyimiz zaten yok, ne diye tartisir dururuz, neyi paylasamayiz hep dusunurum. tek istedigimiz mutluluk ise, alin size, anlayana.
neyse konuya giris yapayim, turk insaninin gelecegi. globallesmenin en buyuk sorunu olan yozlasmak, bizide tum herkes gibi etkiliyor. yozlasmak derken, kendimizden sogumak, kendimizden utanmak, tarihimizi unutmak, nereden nerelere geldigimizin farkina varamamak, kendi potansiyelimizi bilmek istememek ve butun bunlari bir yirtik kot pantolona tercih etmek. global kulturun en super yan etkisi bu olsa gerek. ama halen, bizi biz yapan, digerlerinden ayiran, kendimizi kendimize bildiren bir olgu var. bir sebep var, bir neden var. nedir bu neden? tek kelimeli bir cevap olarak diyecem ki, din! ihtiyaci olan fakirlere karsiliksiz maddi manevi yardimda bulunmak, tanimadigi bir insanin tum hastane masraflarini karsilamak, biri adres sordugu zaman en ince detayina kadar icten bir sekilde anlatmak, gerekirse o adresin mekanina kadar bizzat goturmek, kendi yemeyip baskasina yedirmek, butun bunlar vicdanimizdandir, inandigimiz veya buyuklerimizin vakti zamaninda uyguladigi inancimizdandir. kisacasi bu insanliktir, evet insanlik henuz olmedi, ama bicak girtlaginda, civili yatak uzerine yatirilmis bir sekilde, kurtarilmayi bekliyor. onu hayatta tutan tek sey dindir, bizim ornegimizde bu din Islam dinidir. * Islam ile en "ulu" ve mutlu gunlerimizi yasamisiz ve yasattirmisiz. vakit gelip gecmis, yassattiklarimizin ve kardes*imizin katiliyle beraber ayni sofraya oturmusuz, kari kiz muhabbeti etmisiz, serefe demisiz, sonra, korkudan!! bir bataklik kurulusu, tek disi kalmis bir canavara tabii olmak icin, makatimizi vermisiz, bu pistir, bundan iyilerine lagiyiz biz demisler, tekmeyi kuyruk sokumumuza demir bir kovboy cizmesiyle vurmuslar, ama kole mantalitesine bagli bir fare gibi yani (bkz: stockholm sendromu) cizmenin acisi daha dinmeden, gel bir tane daha vur, ama ne olur beni de senden yap, bir "smith" sevdasi almis bizi gitmis.
2 seneye kadar turk dizilerinde opusmek buyuk ayipti, terbiyesizlik! simdi, birbirinin kucagina girmeyen kalmamis. aklimdan gecmiyor degil, tum televizyon dunyasi * birgun AIDS mikrobundan dolayi yok olup gidecek. yani neden bunlarin kotu bir sey oldugunu soraniniz olacak tabi, yok efendim cinsellik bir tabudur muhabbetleri. ee, o zaman acik acik, sokakta, arabada, gemide, trende, seviselim. ne yapiyorsunuz lan siz? diyenlere; bir tabuyu yikiyoruz, hatta 10 saniye oncesine kadar yiktik, hatta ve hatta parcaladik. kisacasi ......
neyse diyorum, globallesme diyorum, geciyorum, bircok kisi zaten helal etin ne oldugunu bilmez durumda. domuz olmayan herseyi helal bilmisiz, ne olsa yiyoruz. ama o yonumuzu takdir ediyorum. alkol iceriz, birbirimizi vururuz, bacaklarimizi keseriz, bok bile yeriz, ama domuz yemeyiz, o ayri bir ozellik. ayni cinsellik gibi, bir zamanlar. bir tabu olarak yikilacak, yedigimiz yemek kendi kendine gecinebilen, kendi oz esini satan pezevenk bir hayvandan olacak, normal diyecez. tabu diyecez, yiktik diyecez, hatta .....!
sentetik bati uydurmalarindan ve insanlarin salak olmalarindan oturu * kendi sanli tarihimizden, bayragimizdan bihaberiz, onu biraktim kendi marsimizin kime yazildigini bilmiyoruz. utaniyorum. uzak diyarlarin "celebrity"lerinin ne giydigini, nasil giydigini, kac paraya aldigini, kimden aldigini ve neden aldigini herseyden daha iyi biliyoruz.
ama umutluyum, bir umuttu zaten insani yasatan diye klise ama cok cok gercek bir lafi hatirlatiyorum. hatirlatmak istedigim baska seylerde var, ama onlara daha sira var, once kendimizi hatirlamaliyiz, hatirlatirlarsa...
