öncelikle bu yazıdaki eleştirdiğim gruba kendimi de dahil ediyorum.
üniversitede hocanın mola niyetiyle öğrencilerle sohbete başlamasından sonra ders yada herhangi bir ilim konusunda tek kelime konuşamayan o insan topluluğu magazin haberlerinde bildiklerini söylemek için adeta birbiriyle yarışır hale gelmişti. bülent ersoy vb. isimler havada uçuşuyordu ve yaşı artık küçük diyemeyeceğim o genç insanlar bu basit ve ucuz hayatları büyük bir hevesle anlatıyordu.
daha sonra bu böylesine bir sınıf diyip geçiştirdim olayı kendimce, biz çalışkan bir ulusun evlatlarıyız bunlar istisna diye düşündüm. daha sonra başka bir sınıfta insanların ben en son cinali serisini okudum diyerek gülmesi ve yine neredeyse bir sınıf dolusu kitapla tanışmamış insanı da tanıyınca yavaş yavaş ümitlerim azaldı.
etrafıma baktım, koca bir üniversiteye. insanlar sanki üniversiteye sadece sevgili bulmak, sabaha kadar içmek vb. isteklerle geliyordu. eğitim desen, ilerde büyük adam olabilmek, iyi işler yapıp ülkeye millete faydalı olmak istiyorlarmıydı? bilmiyorum hiç bunları düşünmüşlermiydi onu da bilmiyordum.
daha sonra beni de tutsak etmiş olan msnimi açtım. o an aklıma geldi listemde tüm gün boyunca çevrimiçi olan, yazdığı iletilerle kendisini hatırladığım insanları gördüm bir bir. artık msn uzaktaki bir arkadaşla konuşabilmek amaçlı değildi sadece netten kız düşürmek için saatleri götüren bir programdı.
üniversiteye magazin haberlerinde popüler olabilmiş biri geldiği zaman o koca konferans salonu dolar taşardı. ama gel gör ki, bir gün ilber ortaylı geldiğinde salon yarısına kadar doluydu. ve etrafımdaki insanlar bana her defasında o kim sorusunu yöneltiyordu. anladım bu ülkede takip edilmek için kitap yazmak, yada ülkenin en önemli tarih profesörlerinden biri olmamak gerekiyordu.
yazılacak daha çok şey var aslında ama bu kadar yeter heralde. bu yazdıklarımı tabii ki bütün türk gençlerine mal etmiyorum. isteyen üstüne alınsın, isteyen umursamasın. herkes kendini daha iyi tanıyor sonuçta. dediğim gibi bu yazdıklarımla kendimi de eleştiriyorum. ama üzülüyorumda uyutulmuş biz türk gençliğine.
savasmadigimiz icin, milli bir ulkuye baglanmadigimiz icin turk gencleri'nin dustugu durumdur.
saldiralim ermenistan'a , yunanistan'a girelim erivan'a atina'ya bak bu genclik nasil silkelenip kendine gelir. yok bize saldirmayana biz saldirmayiz, biz ermeniyle yunanliyla dostuz turunden tekerlemelerde israr edilecek olursa ahanda boyle akli sikinde nesiller turer gider.
yalan mi ? gidin bir cafeye oturun, ya da dolmus duraginda bekleyin ve yanibasinizdaki genclerin ne muhhabeti yaptiklarina kulak kabartin. akillari fikirleri oynasta cazbandta. vay su kizla ciktim, vay su cocugu boynuzladim oburune kactim bilmemne.
her ülkeye pazarlanan boşa vakit öldürme silahlarını, büyüklerinin tedbir almamasından, yol göstermemesinden ötürü oyuncak haline getirmiş gençliğimizdir.
