neredeyse tüm türk filmlerinde oluşan temiz fakir insan figürüdür.. yemeklerini paylaşırlar, herkese saygılıdırlar, çalışkandırlar.
hep bekledim bir gün bir filmde fakir adam gelip de zengin kıza tecavüz etsin, zenginin parasını çalsın.. ama o gün hiç olmadı. hababam sınıfındaki ahmet bütün sınıftan daha puşt çıkıp da inek şabandan bi pandik almadı, yaşar usta ferit'in karısını evinden kovmadı hiç bir zaman..
tabi bu temiz fakir insan bi yandanda çalıştığı yerdeki patronunun kızına ya da bulunduğu mekanın en zengin kızına aşıktır ve bir süre sonra o kızda buna aşık olacaktır. bu klasiktir.
tip olarak değerlendirirsek fakir olan esas kız ise ileride zengin olacağı icin şimdiden tırnakları manikürlü,kirpikleri takmadır.altın gibi bir kalbi vardır ve cevresi tarafından cok sevilmektedir.öyle ki bütün mahalle kılıktan kılığa girer onun icin...kesinlikle zengin kızı alt edecektir..mutlaka ictendir,doğaldır,güzeldir,zekidir..iyidir,bu yüzden kazanacaktır .**
fakir ama gururlu tasvirinin örneğidir. genellikle türk sinemalarında fakir insan yada karakter, nedense gururu zedelenmemiş tertemiz insanlardır. gururludurlar, hep zorlu şartlar içinde yaşamışlardır, (alpay erdem'in deyimiyle)
bu insanlar güzel insanlardır, gerçekten çok güzel insanlardır. sevilmeli, okşanmalıdır.
