genelde yaz aşkı olur bu türdeki aşklar.okullar açılmasına yakın da biter bu ilişki. bitmesini istemezsiniz lakin tren son istasyona gelmek üzeredir. siz o trenin hep son vagonunda olmak istersiniz zaman geçmesin diye ama o tren ne yapıp edip o istasyona yanaşıp yüklerini boşaltır. çok garip bi duygudur ki boşuna denmez yaşayan bilir diye.
yaşanılan bir olay: bodrum'da tanışılan israil li bir kızdır kendisi. aşık olmuşum, vurulmuşum. anti klişe timinden biri olmama rağmen gerçekten yabancı kızlar egosuz be. konu dağılmasın; sadece 3 gün beraberdik. ama o kadar saf duygular besledik ki birbirimize. giderken son gün, artık son saniyelerde "kendine çok iyi bak ve unutma" dedim ama biraz uzaktık sanki; aslında en yakın o an olacaktık ileride. bakıştık 3-4 saniye;3-4 ay olsaydı ya. geldi sarıldı, sineme çektim kokusunu.
o israilde, ben istanbul'da. aşkı her yerde. tokası yanımda, koklaya koklaya bitirdim kokusunu..
kendini kandırmak istiyorsundur ayrıldıktan sonra. bitmiştir oğlum herşey. anca 'ben aslında çok sevmiştim ikimizi' diyebilirsin giden turistlerin kızına.