"Sen gülünce dudakların olurdu nayk
buruk bir lotto tedirinliğinde izlerdim ellerini
Motto olacak aşkımız derken
Parçalanırdı yüreğim bir adidas gibi
Ve her bir parçaya ismini verirdim
Biri metin biri ali biri feyyaz."
“Galiba ilkler değil önemli olan, koşullar. Bir yaşta herkes dünyayı kendine göre görür, kendine göre yorumlar. Bu gördüğü, kurduğu, yorumladığı, genellikle doğrudur, yaratılışı doğrultusundadır… ‘Her şeyden biraz kalır’ diyor bir italyan atasözü. En inandığım doğrulardan biri. Söylemeden edemeyeceğim bir doğru da şu: Aşk söz konusu olduğunda, ikinci de, üçüncü de, sonuncu da ilk’tir…”
bütün pencerelerde bekleyen benim,
ve
o çalmayan bütün telefonlarda
aylardır konuşan da.
kabul.
bir kez yolda karşılaşalım
onunla da avunacağım.
adımı sesince duymaktan vazgeçtim,
sesini duysam, susacağım.
yel esiyor ama
değirmen dönmüyor.
kuraklık bu,
adın ekmeğe dönüşmüyor.
"Biz oralı olmayanlardanız.
Ötekiliğimizin aslı burdan gelir.
Biz derken; biz işte.
Bildiğiniz gibi, sıradan ve sırra kadem basmadan.
Ve hattâ henüz dünyaya dahî ayak basmadan, hani bilindik mesel, Kalü Beladan.
işte oradan beri biz buralı değiliz.
iddialı cümle biliyorum ama belki biz oralı da değildik.
Biz mi?
Sizi var eden karanlık var ya; işte onun sahipsizleri.
Yani yurtsuz, kimliksiz ve kimsesiz.
işte onlar.
Onlar dediğim ben, bensizliğim ve sensizliğim.
[Bize bunu öğreten gençten bi' seyisti kır bi' ata binip gitti]..."
"Herkesin
Bir umudu vardır,
Bir savaşı,
Bir kaybedişi,
Bir acısı,
Bir yalnızlığı,
Bir hüznü...
Çünkü herkesin bir gideni vardır,
içinden bir türlü uğurlayamadığı..."
