Alman asıllı heykeltıraş Olaf Metzel'in, Viyana'nın Karlsplatz bölgesindeki çevre yolu kenarına diktiği "Türk lokumu" adlı türbanlı çıplak kadın heykeli, Türk vatandaşların tepkisine yol açtı.
insanların kutsal değerlerinin, hassasiyetlerinin üzerine ısrarla giderek, bunun adını da sanat koymanın son örneği. bu kadar basit bir saygıyı dahi gösteremeyen dar beyinli bir heykeltraşa ise sanatçı olma rolü biçilmiş görünüşe göre.
türk ve müslüman olmamız sebebiyle bizi aşağılamaya çalışan toplumların sapkınlıklarından birtanesi.
edit:müslüman lafı zoruna gidenlerin sabota ettiği entrym.
(bkz: gotune hac sokulmus heykel)
sanatçının imgelenimi sonucu yarattığı bir sanat eseri.
demek ki sanatçı da böyle bir empresyon yaratmış bazıları. kızalım, ama sinirlenmeyelim. bu biz değiliz diyorsak, öyle olmadığımızı kanıtlamak gerek.
şahane bir provokasyon örneğidir. nasılsa melik gökçek tipi yurdum vatandaşları çıkıp eylem yapacaktır. ki yapmıştır.
(bkz: tükürürüm böyle sanatın içine)
Sanat denilen şeyin bizzat kendisi prokavatifdir. Bu provakasyonu okumak ise ayrı bir beceridir.
Şöyle ki;
bir baba sadece bayanların olacağı söylenen ödül töreninde erkekler de var diyerek, kızının başının açılmasını, aldatma olarak tanımlamıştır.
Ama kimse bu zata, "yahu dayı iyide salondaki erkekler senin kızına sikmek için mi bakacak. O salonda öğretmenler de, namuslu insanlar da var. sen neden böyle düşündün" diye soran olmadı.
Şimdi bu heykele düşünürsek, türban adı altında yapılmak isteneni çıplak göstermeyi okursunuz.
Sorun kadının bizzat kapatanlarca "cinsel obje" algılanmasıdır.
Ha bunları söyledim diye, kapitalizmin cinselliği nasıl metalaştırıp,iğrençleştirdiğini savunduğumu sanalar olacaktır. Ben de onların akıllarına şimdiden "tükürüyorum" buradan. Selametle.
konuyu birey bazına indirmeden değerlendirmek daha doğrudur. bari buraya karşı argüman olarak, atatürk'ü vs koymayalım. bireyi anlatan heykeller bireyin başarılarından, şunlarından bunlarından dolayı yapılır. bir toplumu anlatmak için birey kılıktan kılığa sokulmaz, yani türkiye'deki adaletsizliği anlatmak için deniz gezmiş'in darağacında heykelini yapamazsınız! buna ne akrabaları, ne de arkadaşları izin verir.
neyse, konuya dönelim. başındaki tübanı yok say, sanat adına herhangi bir değer taşımayan bir eser. yani, oraya öylesine bir heykelimsi bir şey dikilmiş. kazulet gibi, el pençe divan duruyor neredeyse. suratında bir ifade yok, duruşunda bir ifade yok! kısacası, sanat adına bir çalışma değil, başındaki türbanı çıkarınca.
başlığı duyunca açıkçası, heykelin nasıl olduğunu çok merak ettim. çıplak türbanlı kadından ve (seks çağrışımı dışında) sanat adına yapılmış bir işten bahsediliyor, eserin nasıl olduğu üzerine kafa yordum. eser, şehveti, bastırılmış cinselliğin gizliden gizliye dışa vurumunu ya da kadının toplumdan soyutlanışını tasvir etmeliydi, benim beklediğim buydu. lakin baktığımda, basit olarak bir kadın vücudu, kafasında bir türban ve al sana sanat(!) vakti zamanında dadaistler, bir sanat sergisine pisuvarı koyarlar, al sana sanat derler(!) bu dadaistlerin tepkisi gibi klasik sanat anlayışına bir tepki de değil, sadece 'sanat özgür bir alansa, ben de bu özgür alanı bokunu çıkarıncaya kadar kullanırım.' diye yapılmış eserdir bana göre.
benim, beklediğim eser bu değildi.
esere, hürriyet gazetesi tarafından verilen isim de komik (turbanlı çıplak kadın), hürriyeti geçtim, eserin sahibi tarafından verilen isim tamamen kurtadam forumlarına takılan insanların ağzıyla 'türk lokumu'. eser, artık eser demeye dilim varmıyor, sanat adına hiçbir şeydir.
türk erkeklerinin neden avrupali hatunlara yanik oldugun cözmüs bir sanatcinin, bunu cümle aleme, özellikle avrupali hatunlara, uyari mahiyetinde te$hir etmesidir.
k.çları sıkışınca sanat, özgürlük diye zırlayan g.t lalelerinden birinin ortaya çıkardığı bir püsür.
baş örtüsü varmış da diğer yerleri çıplakmış. vay anasını satayım be ne kadar yüksek bir zeka ve ötelere dokunabilmedir bu! pezevenk anlamış kendisinden bir cacık olmayacağını, ortalığı karıştırayım demiş.
fark bu iste bati medeniyeti, dogu geriligi. sanat sınırların icine hapsedilmeye calisilir doguda. dindi, gelenek, gorenekti, tabuydu etrafini sarar sanatcinin. habire duvarlara toslarlar sanatcilar. nu resim yapar ressam, yurdumun bir kosesinde galeri sahibi ustunu ortuyle orterek sergiler resimleri. gerilik, bit kafalilik memleket sınırlarıni da asmis, simdi artik biz dunyanin her kosesinden sorumluyuz galiba? helal olsun, bizden cikmisti degil mi papa'yi vuran manyak?
