turban kardesler gecenin sessizliginde ormanda kaybolmuslardı. korkmuyorlardı, allah'ın izniyle hayra varacaklarının bilincindeydiler. ne cumhuriyetcilik, ne ataturkculuk onları davalarından vazgeciremezdi.
ormana gecenin yarattıgı huzursuluk hakimdi. her taraf sisliydi ve fırtına oncesi sessizligi andırırcasına urperticiydi. iste tam o anda buyuk bir feryat koptu. ardından gelen siddetli kukremeyle turban kardesler gercegin farkına varmıslardı:
laik-ül deccal onlara cok yaklasmıstı...
--spoiler--
özgürlüğün ve hukukun herkese lazım olduğunu hala anlayamamış bireylerin anlayamadığı kardeşliktir. mhp ye de akp ye de karşıyım ama muhalif olmak adına da bir insanın en doğal hakkı olan giyinme özgürlüğüne karışamam.
