"Rahat yaşamak uğruna gerçeği mezara mı götüreyim; Halka gerçeği anlatmak için ölümü mü göze alayım?" demiş ve ironik bir şekilde de ikinciyi tercih ettiği için öldürülmüştür.
Arapça bilip,yıllarca müftülük yaptığı sıralarda, hem dinleri, hem de efsaneleri araştıran ve bu araştırmalardan sonra inancından vazgeçtiği için islamcılar tarafından katledilen aydınlanmanın öncülerindendir kendisi.
Karanlık kafalı zihniyetler tarafından öldürülmeden önce dindar tayfanın karşısına çıkıp kendisiyle tartışma çağrısını defalarca tekrarlamasına rağmen bir allah’ın Kulu karşısına çıkmaya cesaret edememiş, fikirlerini çürütememiştir. Öldürüldükten sonra bazı şarlatanlar kendisine cevap verdiğini iddia eden Kitaplar yazmışlardır.
kendisini eleştirenler hep meşhur duvara fırçayla su atma argümanını kullanır. sanki turan dursun bunu yapmış ve tanrı’nın olmadığını söylemiş ve her şey orada bitmiş gibi lanse ederler. ama aralarından hiçbiri ki buna eski diyanet işleri başkanları da dahil karşısına çıkıp sadece “kutsal kitapların kaynakları” kitabının birinci cildinde aktarılan bilgilerin birini bile yalanlayamaz, karşı argüman koyamaz. bakın diğer kitapları söylemedim bile, sadece 160 sayfalık bir kitaba bile cevap veremezler.
Türkiye Gençlik Teşkilatı, Turan Dursun’u Papa ile tanıştırmak ister. Teşkilatın amacı Dursun’la övünmektir. Dursun’un Yahudilik ve Hıritiyanlıkla ilgili bilgileri islam kaynaklarına dayanmaktadır. Dursun, Papayla karşılaştığında daha güçlü olabilmek için Hıristiyanların kendi kaynaklarına başvurur ve gördükleri karşısında büyük bir şaşkınlık geçirir. Kendisi bu durumu şöyle anlatmaktadır:
“Aaa, daha ilk elime aldığımda sahtekârlığını görebildim. ilk elime aldığımda!.. ...Bir bakıyorum Tevrat’ın filanca yerinde şunlar var. Aaa filanca yerinde aynen var ya da değiştirilmiş biçimiyle var. Levililerde şu var, ona bakıyorum o da var. Matta inciline bakıyorum o da öyle. Zaten epeydir bu sorular vardı. Tamam, dedim. Bu adam sahtekârdır. Ama ne fena oldum. Öyle bir hınç oluştu ki! Çünkü o benim gençliğimi aldı, çocukluğumu aldı. Ben ondan dolayı gençliğimi, çocukluğumu yaşamadım... ...Ve o dakikadan başlayarak hemen savaşa giriştim” (Dursun, 1999: 35–36). Mesleğin “zirvesi”ndeki müftü, mesleğini bırakır ve o andan itibaren “Ben peygambere inanmıyorum, ama Allah’a inanıyorum” (Dursun, 1999: 36) der ve böyle bir süre devam eder. Allah’a inanma üç yıl sürer ve sonunda Dursun Allah’a da inanmaz. O, peygambere imanı saf dışı bıraktıktan sonra, Allah’a iman konusunda büyük şüpheler yaşar. Kendine göre Allah’ın varlığını ya da yokluğunu belirlemek için çeşitli deneyler yapar. Bu deneyler sırasında karısı onun yaptıklarına şaşkın şaşkın bakar ve “Sen delirdin mi?” der. iki-üç yıllık bir duygu ve düşünce yoğunluğundan sonra Tanrı’nın hiç olmadığına karar verir. Ona göre bu bir sıçrayış olup bir inkâr da değildir. Çünkü olmayan bir şey inkâr edilemez (Dursun 1999: 37).
ateist bir müftüdür. 2020'den beri kendisini tanıdığım müftüdür. müslümanken ateist olması aslında inanç denilen şeyin ne kadar da değişken olduğunun bir göstergesidir.
