aynı gece.
mutsuzluklarıma tanıklık eden gece.
yine gece, seyrediyorum karşı komşumuzun penceresini.
evvelden. yıllardır. çocukluk işte.
öyle bi çocukluk ki ne hüznü var içinde barındırdığı ne mutsuzluğu.
öyle bi çocukluk ki yalnızca annesinin istediğini yapmamasının üzüntüsünü bulunduran.
yok o çocuğun içinde henüz acısı, hasreti, özlemi.
seyretmeye devam ediyorum o küçücük evin o küçücük penceresinden içerisinde ne olup bittiğini bilemediğim odasını. bi adam ki hep aynı adam. farklı hüzünlerime ortaklık eden adam. yüzü yok adamın, bilmez; görmez beni.
acılarımı bilir lakin.
o da anlamış olmalı ki kapattı ışığını.
ışığımızı.
bu gece de terk etti bilindik acılara bedenimi.
bildiği acılara terk etti adam.
