istanbul çocuğu için değil herkes için gerçekten zordur, hayatınızda o kadar çok dağ ilk defa görürsünüz, gece uyurken birden habersiz bilmediğiniz dağlara operasyona gidersiniz, gittiğiniz yerde gece birden pusu yersiniz, mermi sesleri arasında korkudan kusarsınız, ama sonraları normal gelir sesler, ilçe köy halkı size düşman gibi bakar, sürekli atış yaparsınız gece atışları dahil, operasyonlarda hayatta kalmak için silahı manitandan daha iyi tanıman lazım, ölmek zordur, doğuda askerlikte, kimse çocuğunu göndermek istemez haliyle, tek iyi tarafı komutanların sizle kardeş gibi olmaları sıkmamaları, heleki arkadaşlarınız öldüyse evinize sağ salim dönerseniz iki seneye yakın psikolojik tedavi görürsünüz, kısacası doğuda askerlik hayatınızdan 4 seneyi çalar...
Sevgilimin askerlik yapıyor olduğu, içimi ürperten, haberlere pür dikkat bakmama sebep olan, sevdiceğimi düşünmekten her gün aklımı başımdan alan şehirdir.
(bkz: Allah'a emanet ettim seni yarim)
Rabbim tüm askerlerimizi korusun.
Dağın başında tam 9 ay sivil görmeden şafak tüketmek. Karakola helikopterle gidip gelmek. kışın yaklaşık 3 aya yakın erzak aracının gelmemesi sokakta sivil yürümeyi özlemek ve sürekli sızma olacak endişesi içerisinde paranoyakça beklemek. ATAÇINAR GÜÇLENDiRiLMiŞ KARAKOL KOMUTANLIĞI.
