şu sözüyle: ''Birisi Kürtlerden, Atatürkçülerden ya da islamcılardan şikayet ediyorsa dikkat edin: Muhtemelen hava olsun diye yapıyordur. Bizde böyle.'' ne kadar içi boş tenekelerin olduğunu bizlere tekrar hatırlatmıştır.
mühendiz bey tiplemesiyle gönüllere taht kurmuş olan;
klasik ayyaş, boşvermiş, melankolik yazar-şair tiplemesinden çok uzak efendiliğiyle,
nihat doğan versiyonu ticari duygu yükleyicisidir.
kitapları kesinlikle iğrenç ötesi. ama bu adamı seviyorum. neden mi? çünkü kumdan kalelerin solisti. yazar olan tuna kiremitçiyi tenhada kıstırsam ıslak meşe odunu ile döverim. evet.
kıytırık yazar, yazarımsı. git kendini çok sevdirmeden ve bu işte bir yalnızlık var kitaplarını almıştım. ulan kitaba verilen paraya acınmaz ama bunlara verdiğim paraya acımıştım. ne tasvir tasvire benziyordu, ne karakter anlatımı bir halta yarardı. anlatım berbattı. şöyle söyleyebilirim ki, abi yetenek yok sende. git balık tut sen.
şimdi hürriyet yazarlara girin bütün köşe yazarlarının resmine bakın, bi de bununkine bakın allasen. hayatın şov la adam. yok neymiş hepimiz birbirlerimizin eski sevgilileriymişiz de yok a.ş.k neyin kısaltmasıymış da. valla insanın derdi olmaması böyle bişey lan heralde. bir tek bazı kitap adları güzel. millet can derdinde bu ne peşinde tee allaım ya.
butun kitaplari benim icin birbirinin aynisi gelen yazar. bir ara iclal aydinla yasadigi kose yazisi polemigi beni cok eglendirmisti. bir de yanlis bilmiyorsam gecenlerde twitter hesabimi su saatte kapatiyorum deyip de dikkat cekmeye calismasindan sonra, hesabi kapatmayinca bircoklarin diline dusmustur. ehe.
senede bir çıkardığı kitapların sayfa sayısı 150'yi geçmezken, bir yılda yazdığı köşe yazılarının sayfa sayısı 400'ü filan rahat geçebilen bir abimiz. bir gün twitterda bir kitaba başladım hayırlısı der ve 5 ay sonra kitap piyasa olur. brezilya'da eski kırığı mı vardır bilinmez kitabı çıktıktan 10 gün sonra brezilya'da piyasaya sürülür. herşeyin bir parçası olmak ister, biraz rockçı, biraz romancı, biraz analizci, biraz aktivist, biraz keşifci falan ama hepsi yarım bile değil çeyreklik şeylerdir onda.
tek kıskanılacak yanı iclal aydın gibi bir kadınla evli olmasıdır.
28 ekin 2010 günü hürriyet gazetesinin kelebek ekinde yazdığı yazı adeta sinirleri zıplatacak, cinleri tepeye toplayacak türden.
bu adamu hiç sevmezdim zaten, bu yazıdan sonra da sevmemekte hatta nefret etmekte ne kadar haklı olduğumu gördüm.
hürriyet gazetesinde sevgilisi bulgar yazarın (ludmila filipova) yatak fotosunu gördüğüm günden beri, aklımdan çıkartamadığım adam. eşcinsel değilim; aklımdan tuna'yı değil, tuna ile o güzel ve afet kadının nasıl seviştikleri konusunu çıkartamıyorum. yoksa bıraksam, o güzelliği kendi mastürbasyon nesnem yapacam. https://galeri.uludagsozluk.com/r/806622/+
yolda üç kişi kitabını kendisi sevmezmiş öyle buyurdu, formalı fotoğrafımı görüp kitabı hakkında eleştiri yaptığım için konuyu spora bağlayıp, sanki taraftarlar kitap okumaz, okusa da anlamaz gibi mal bir sonucu getirmiştir.
bütün kitaplarını okumuş biri olarak son 2 kitabında nasıl da tırtladığını satış rakamlarına bakanlar anlar, yani demem o ki git kendine çok küfür ettirmeden tuna, malum biz tribüncüyüz...
selanik'te sonbahar ve küçüğü bir dondurma ya harcadığım zamana yazık...
geçen gün limonatamı içmeye geldi, abi dedi iyi ki varsın, senden çok esinleniyorum dedi, tuna'cığım ne demek ayıpsın dedim, ehem mehem güldü, yeni kitabımın reklamını yapar mısın mahalledeki çocuklara dedi, eyvallah yaparız tabi dedim. yeni kitabı varmış.
