şair ismail karakuş' un aynı ismi taşıyan kitabının en güzel şiiri.
tuhaflık seziyorum pastel bakışlarında.
gönlümün girdabında,
kaybolacak mıydın bu denli ?
ve matlaşacak mıydın zihnimde,
bu karanlık silüetle ?
sen ki,
en canlı hücremdin beynimin çeperlerinde.
dumanlı bir başkaldırıydın,
aşkımın beyaz tünelinde.
sendin,
beni ben yapan bir zamanlar,
benlerimin içinde..
tuhaflık seziyorum pastel bakışlarında...
perdelerden tanıyorum sesini.
unutmuşluk yaşıyorum bir an.
bakışındaki ölü yıkayıcıyı,
hatırlıyorum bir yerlerden.
efsanelerden kalan,
mistik bir haykırış kusuyor gözlerin.
fersiz ama kindar süzüyorsun.
gözlerimin içini emiyor,
sürüklüyorsun beni ve diğer benlerimi...
tuhaflık seziyorum pastel bakışlarında.
bir yeşil ormandayım.
ama kapkaranlık ve ölümcül.
bakışında haykırış,
gülüşünde öfke var.
duman, sis,
ve korku yayıyor gözlerin.
özlüyorum o eski gözlerini.
tuhaflık seziyorum pastel bakışlarında.
kapılıyorum,
herşeye rağmen,
engin denizlerine.
ve ayılamıyorum yine bir süre.
yine dalıyorum gözlerine,
sonunda,
benim olmayacağını bile bile.
