hiçbir şeyden haberi olmayan bünyelerin orduya bok atmaya ısrarla devam etmesidir. aselsan ve roketsandan haberi olmayan zaten salça üretiyorlar diye konuşmaz en basitinden. oralardaki projelerden ve çalışmalardan da zerre haberi olmayan insanlarız demek ki.
ayrıca bahsettiğim gibi tübitak'ın da sürüce özel projesi var. hepsi de türk projeleri.
ayrıca silah ve araç alımları muhakkak dış ülkelerden olmakta belli oranlarda. bunu da mı bilmiyorsun? çünkü sen ülkende üretemiyorsun yasak. anlaşmalar bu şekilde. bütün herkes asıl üretenden alıyor. birleştirmeyi kendin yapabiliyorsun ancak. bunu da mı bilmiyorsun bu da mı gol değil?
öyle her uçağı her tankı kendin üretebilseydin bu işler gayet kolay olurdu zaten her ülke yapıverirdi. patent denilen olgu mantığı ordu teçhizatları için de geçerli. işte bu nedenle mühimmatlar ve araçlar dışarıdan alınmak zorundalar. başka şansın yok. ancak aselsan roketsan ve tübitak gibi kendi özel kuruluşların ile sıfırdan geliştireceğin teknolojileri yapabilirsin ki bunları da zaten yapıyoruz.
ordu kendi içerisinde sayısız savaş senaryosunu simüle etmekte, beyin fırtınalarıyla gelecek hedeflerini belirlemektedir, ihtiyaca göre silah, teknoloji alımı veya geliştirilmesi yapılmaktadır. buna küçük bir örnek standart kobra helikopterlerine yapılan modifikasyonlardır (gece görüşü, roketatar sistemlerinin ilavesi).
kabul gören bir şey vardır ki ne teknolojiniz olursa olsun tüm savaşlar kara harekatıyla biter ve tsk bu konuda sandığınızdan çok ileri bir yerde.
ayrıca mehmetçik 1 piyade tüfekleri her an seri üretime geçilmeye hazır haldedir. üretilmemesinin nedenini bilmiyorum. eldeki tüfeklerin yeterli görülmesi olabilir.
atak helikopter projesi ile ilgili ciddi haberler okuduk ancak bekliyoruz.
altay tank projesi de aynı şekilde...
ordunun dinden uzak olması ise ne olmuş nasıl olmuş bilinmez ama sonucuna bakmak lazım. belki yanlış söylüyorum ama belki de kokuşmadan bu güne disiplinle gelmesini sağlamış olabilir bu durum. ben bunu da hayra yormak istiyorum. sonuçta ordunun askeri bu vatanın evladıdır ve bu toprağın kokusunu taşıyan müslüman türktür. ölüme 'allah allah' diyerek gider.
siyasete müdahale meselesi ise derin konudur ki benim fazla bilgim yok bu mesele ile ilgili. hadi anti-demokratik vs diyelim herkes gibi. belki birkaç yıl önce saçma sapan gazete haberlerini kaynak alıp muhtıra falan yayınladı... ne oyunlar dönüyor memlekette bilemeyiz. hatalar yapılıyor ancak işin önemli yanını kaçırıyoruz: tsk hatalarından ders çıkarabilecek ve bunları düzeltme gayretine girebilecek kadar güçlü ve olgun adamların ellerinde. bundan dolayı umutluyum...
ordumla gurur duyuyorum. çünkü her türk asker doğar...
kıyaslamayı tsk'ya düşmanlık yapmak olarak zanneden önyargılı atgözlüklü organizmaların yapmak istemediği kıyaslamadır. hep bu organizmaların kaçak dövüştüğü ya da söylediklerini sürekli değiştirdiklerini bize gösteren kıyaslamadır da aynı zamanda.
askeri mekanizma hakkında bilgisi olmayanların atıp tutmaması gereken hassas bir konudur.
bir ordunun gücü sadece silahıyla ölçülmez. evet, teknoloji bir güçtür, fakat bu teknolojinin idamesi, daha önemli bir konudur.
örneğin; o muazzam teknolojisiyle ünlü abd ordusu, ırak'ta medar-ı iftiharı ah-64 apache helikopterlerinin sadece %40'ını kullanabilmiştir. kalanı ise teknik arızalar ve lojistik yetersizlikten dolayı çalışmamıştır.
ayrıca, gayri nizami harp diye bir şey vardır. ne kadar teknolojik olursanız olun, afgan yabanlarında taliban sizi kevgire çevirir. ne kadar çok helikopteriniz, topunuz, tüfeğiniz olursa olsun vietnam ormanlarından ya da grozni'nin ara sokaklarından kestaneyi çizdirmeden kolay kolay çıkamazsınız.
hele ki; güneydoğu'da, kışın ortasında, koskoca dağı basmak her ordunun harcı değildir.
ordumuz dünyanın en güçlü ordularından birisidir.
bir ordunun en önemli faktörü silah değil askeridir.
ancak ordumuzun yerli üretimleri de olmasına rağmen bazı önemli araçları ithal etmesi büyük bir sorundur.
tsk'nın diğer ordulardan en büyük farkı "insan" faktörüdür. disiplin ve kusursuz bir emir komuta zinciride bu faktörün tamamlayıcısıdır. ordumuzu diğer ordulardan daha güçlü kılan şey son teknoloji silahlar veya bilmemkaçbin kilometre menzilli füzeler değil, "insan" dır. örneğin futbolda, "iyi futbolcu", "iyi takım" demek olmadığı gibi * bol silah da iyi ordu demek değildir. ister kabul edin ister etmeyin; türk halkı askerliğe yatkındır ve "vatan" bilinci yüksektir.
çoğu ordu kendi savaş sistemlerini geliştirirken bizim ordumuz herşeyi satın almaktadır. g-3 bile bizim silahımız değil.
bu arada, iran ordusunun şahab füzeleri geliştirdiği düşünüldüğünde ordular kendi mühimmatını üretmez gibi bir kaynak götüm bilgisi geçersiz kalmaktadır.
Tarihimiz her şeyden önce bir kavgalar tarihidir. Eşsiz kahramanlıklarla, kumandanlık sanatının şaheser örnekleriyle dolu bir kavgalar tarihi ve tarihin seçkin ordusunun destanı.
Türk ordusunun ne zaman kurulduğunu, daha doğru bir deyimle, Türk savaşçılarının ne vakit ordu haline geldiğini, kesin olarak bilmiyoruz. Tarihin aydınlığına çıktığımız zaman ordumuz vardı. Hem de ne ordu?...Destana "Oğuz Han" diye geçen büyük imparatorumuz Tanrıkut Mete yahut Motun'un yarattığı o bulunmaz ve yenilmez ordu.. Tanrıkut Mete, disiplinin bir ordu için yiğitlikten de üstün olduğunu anlamıştı. Tarihin en disiplinli ordusunu bu düşünceyle kurdu ve askerlerine öyle bir ruh aşıladı ki ne buyruk verse körükörüne yapılıyordu. O kadar ki, Tanrıkut buyruğu verdiği için servetleri olan atlarını ve sevgilileri olan nişanlıları ile evdeşlerini hedef yaparak vurmaktan çekinmediler.
Bugünün yumuşamış insanları, şüphesiz, böyle bir şeyi yapamaz ve yaptıramazlar. Fakat az kuvvetle çok iş yapmak, büyük devlet kurmak ve millet yaratmak isteyenlerin felsefesi de pörsük bir ruha dayanamaz. Tanrıkut Mete, Türk milletinin edebi disiplinini kurdu ve bütün dünyaya askeri disiplinin ne olduğunu, neler yapabileceğini gösterdi.
Askerlik, fedakarlık ve feragat mesleğidir. Asker, şahsi kaprislerinden de feragat edecektir. Kumanda aldığı zaman bunu kayıtsız şartsız uygulayamayan insan, asker olamaz. Bu itaatta eşsiz bir güzellik vardır. Hoşuna gitmeyen şey karşısında herkes direnir. Bunu, en seviyesiz insan, hatta hayvan da yapar. Fakat hoşuna gitmeyi düşünmeden; zevkini, arzusunu, fikrini büyük bir prensip uğruna feda edebilen insan, en üstün insandır. Tarihimizde, disiplinin bozulduğu zamanların cezasını bozgunlarla ödedik. Son devrimizde ise, disiplinsizlikten başka yeni bir mikropla zehirlendiğimiz oldu: Siyaset! Bunun nasıl bir mikrop olduğunu ve neye mal olabileceğini Balkan Savaşı göstermiştir. Bütün dünyanın, Balkanları birkaç ayda perişan edecek sandığı Türk ordusu, subay kadrosuna giren siyaset mikrobu yüzünden korkunç bir bozguna uğradı. Siyasetin, nasıl kemirici bir mikrop olduğunu anlamak için 1913'te Balkanlılara yenilen bir ordunun, 1914-1918'de ingiltere ve Fransa gibi o zamanın şampiyonları karşısındaki şerefli ve destani savaşlarına bakmak yeter.
Hayat savaştır. Ölümden korkanlar yaşamasın. Bayraklar, nasıl kanlandıkça bayrak oluyorsa, toprak nasıl kanla sulandıkça vatan haline geliyorsa, toplumlar da ölmesini bildikleri nisbette millettirler. Ölümden ancak hayvan ve hayvanlaşmış insan kaçar. Ölümlerin en güzeli ise, yurt ve şeref uğrunda ölümdür. içimizi sızlatan şehitlerimiz aynı zamanda övüncümüz ve sevincimizdir de...
başka bir ordunun mıntıkasında polis arama yapacak olsa asker içeri sokmamak için herşeyi yapar. gerekirse poliside savcıyı da vurur. savcının arama emrinin olması bişeyi değiştirmez, askeri mahkemeler bunun için var. sadece asker kaçaklarını yargılamak için değil. kabul edelim ilker başbuğ dan sonra ordumuzun durumu daha düşündürücü bir hal almaya başladı.*
