çok eğlenceli bir harekettir.
evde bile rahat rahat sıçamıyordum. bir kere denedim. babam ve kardeşim isyan etti. evde tek başıma sıçmaya kalkıyorum, pencereden aşağıdaki komşuya ses gidecek diye korkuyorum. içimdekileri rahat rahat boşaltamamıştım. ta ki abim ile ankara'ya işimiz düşene kadar. herkese olur ya gelmez gelmez tam yolculuk başladığında psikolojik midir bilmem direk ne varsa sıkıştırır. bana daha fena oldu. acayip sıkıştım, gaz yaptı ne yediğimi hatırlamıyorum ama fena şekilde sıkıştırma yapıyordu. arada hafif hafif gömüyodum da abim ile gülme krizine girdiğimizden millet anlıyordu. tabi sadece ondan değil, koku var ama biz gülünce ikimizden birisinin yaptığı belli oluyor. dakika başı tuvalete gitmek te zulüm... aklıma mükemmel bir fikir geldi. biriktirip, toplu halde sıçmak. tam 30 dakika boyunca hiç ossurmadım. ve beklenen an geldi. yolcuların törenleriy birlikte tuvalete uğurlandım.
tuvalet kabininin yanına gittiğimde tuvalet doluydu. ben beklerken bir kişi daha geldi. ben ilk başta adamın çıkaracağım sesleri duymaması için sıramı vermeyi bile düşündüm o kısacık zamanda ama dayanamayıp ossurursam, oradan geçenlerin bayılmasını göze alamadım. sesleri duymasını yeğledim. kendimi riske attım. ve girdim tuvalete. takır tukur takır tukur takır tukur... hiç ritmini bozmadan aynı ritimde ses çıkarıyordu raylar. dışarıda bekleyen adam hala aklımdaydı. ya o da isyan ederse ? ya tuvaletten sonra bana pis gözüyle bakarsa ? ama karnımdaki bok ve gaz artık dayanılmaz hale gelmişti. tam takur sesinde ossurmayı ve sıçmayı planlıyordum. çünkü en çok ses o takur diye adlandırdığım seste çıkıyordu. tıkırda ıkınmaya başlıyordum ki takurda ses çıksın. ama istediğim gibi olmadı. 2 saniyelik bir gazım yoktu çünkü. uzun süren gaz efektleri tahminimce dışarıya kadar gitti. ben her şeyi boşverip " amaan sikerim ya sanki o sıçmıyor " diyerek rahat rahat sıçtım. ama ellerimi yıkarken, adam amma gülmüştür lan diye utandım. dışarı çıktığımda adamın tepkisini merak ettim. adam yüzüme bile bakmadı. seslerden mi duymadı yoksa iğrendi mi ?
neyse (bkz: iğrencim beyler) amma ve lakin ki (bkz: gerçekler acıdır.)
