henüz uzun bir gemi yolculuğu yapmadım. o da eminim güzel ve enteresan bir deneyim olurdu. fakat tren yolculuğu bir başkadır benim için. okuduğum rus klasiklerinden midir, izlediğim romantik dönem filmlerinden midir bilmem, tren garları bana hep çok romantik ve hüzünlü gelmiştir. garlar içinde bulunduğu toplumun kültürünü birebir yansıtır. yaşayanlarının ruhunu taşır. bir gar düşündüğünde, her çeşit insan ile alakalı bir görüntü oluşturabilir insan zihninde. limanlarda veya hava alanlarında böyle bir durum yok. üstelik onlar ayrılıkları değil daha çok, kavuşmayı simgelerler. hem yanınızda veya karşınızda oturan insanlarla ve yaşamlarıyla ilgili senaryolar geliştirebileceğiniz ölçüde bir zaman dilimi ve yalnızlık sunmazlar size. çok kısa ve ruhsuzdur günümüzdeki pek çok hızlı ve konforlu şey gibi. içinden geçemezsiniz hayatın, içini göremediğiniz gibi yaşayanlarının...
''acaba neden bu kadar dalgın? üzgün ya da öfkeli mi? neden etrafı izlemiyor? kitap okuyacaksa neden bu gürültüyü tercih etti? yoksa o da benim gibi seviyor mu bu gürültüyü? gidiyor mu? geliyor mu? uyumadığına göre o da benim gibi heyecanlı ve mutlu olmalı? gömleğindeki leke kahve lekesi mi çay lekesi mi? çok beklemiş midir? o da benim kadar özlemiş midir? ankara çok soğuk mudur? dönüşte her defasında olduğu gibi çocuk gibi ağlamamalıyım bu sefer ya da boşver bunu şimdi düşünmeyeyim...
tüm bu sorular her birinin hikayesi bir ötekine karışmış, rayların üzerindeki hüzünlü bir yolculuktur.
istanbul - ankara arasında şimdi haydarpaşa da hüzünlü ve sessizce duran terkedilmiş trenlerle birkaç kez yolculuk etme fırsatı bulabilmiştim. yaşım küçük olmasına rağmen o zaman bile gerçekten çok etkileyici gelmişti. filmlerdeki gibi, sanki kendi filmimin baş rolündeymişim gibi hissettirmişti.
Uzun sürse de rahatlığı iyidir. Şöyle ki bir kere tuvalet var arkadaş bu çok önemli. Otobüsteki gibi nerede duracaz lan bir şeyler yiyip içmeyim aman çişim gelir derdi yok. Sonra koltuklar geniş otobüse göre. Hele diz mesafesi anlatılmaz yaşanır. Pegasus la 2 kere uçak deneyimim oldu baya sıkış tepiş gitmek zorunda kalmıştım bunda o yok hele önün arkan boşsa o koltuğu da ters çevir keyifli keyifli git. Priz var pc sığıyor aç dizini filmini izle oyununu oyna yol boyunca. Eksileri de tabii ki yavaş olması(aynı yolu otobüs 2-2.5 saat daha hızlı katedebiliyor) bi de geç gelmesi. Saat 1de gelecek tren bazen 2de geliyor amk adam deli oluyor 1 saat boş boş bekleyince.
Sadede gelirsek eğer güzergahınızda varsa bir kere deneyin bütçe dostudur. iyidir hoştur tren.
pek ilgilendirmiyor beni nerelerde kesiştiği, bana değmediği net.
yanımda götürdüklerim, götüreceklerimin de önemi yok. ya da kaç kişi kaza yapmışsa yapmış. kaç kişi sana bakıp seni görebilmiş anlamsız tren yolculuklarında onu da bilmiyorum.
bildiğim tek şey var bizim evden size tren yok. beni kapının önünde hiçbir durak indirmiyor malesef. başka yüzlere de tahammülüm yok. heveslere doyduk sanki. artık yeter ki..
ki ki ki..
her şeye rağmen gülümseyen şapşal suratlarımız çok çekici kabul et.
saçlarını okşamak istiyorum tren yolculuklarında
ne bileyim, ellerinin sayfaları çevirişi gibi ellerim değsin istiyorum saçlarına; o kadar narin olamayabilirim ama sakıncası da yok.
perşembeleri sevmeyişimin de bir anlamı yok.
ne kadar aptallaştığını görür gibiyim.
gelsene bir perşembe günü
şarkılar söylemeliyim.
Her insanın hayatında en az bir kez uzun bir tren yolculuğu yapması gerekir. Yavaş yavaş giden trenle dağları delersiniz, ırmakları geçersiniz, köprüleri aşarsınız.
Yolculuk boyunca kendinizi sorguya çeker, sıkılınca bir ucundan bir ucuna gezersiniz. Her istasyonda ayrılıklar, kavuşmalar görürsünüz. Otobüse, uçağa göre tanımadığınız kişilerle daha samimi sohbet edersiniz. belki yolculuk sonunda yaşı sizden büyük olsa bile dost edinirsiniz.
transsibirya'da yapmak istediğim eylem. moskova'dan başlayıp, rusya'yı boydan boya trenle geçmek, dışarıda kar varken, yavaş yavaş hareket eden bir trenin sıcacık kompartmanında uyumak harika olurdu.
