zaten 1-0 geriden başlıyorlar hayata... toplum tarafından yeteri kadar da dışlanıyorlar bir de üzerine bağnaz ve sığ insanlar eklenince hayatları hepten zorlaşıyor.
oysa ki insanları insan olduğu için sevsek yaşamak herkes için çok daha güzel ve kolay olacak.
Cocukken ilk kez gordugum uzun sapsari sacli, kaba suratli ve tuhaf bir sekilde poposu olmayan kadin.
Annem ayakkabi deniyordu o sirada ben de uzun uzun inceliyordum onu. Cok tuhaf gelmisti. Sonra ayakkabicinin kulagima egilip "cok bakma saldiriyor bunlar" demesiyle nasil korktugumu bilmiyorum. Kafamda direkt kadin kiligina girip adam olduren biri canlanmisti. Annemi cekistirdigimi hatirliyorum.
Ya hafizamda kara leke gibi o kadin. Nedense unutamiyorum bir turlu. Travesti deyince de ilk o kadin gelir aklima.
Geçen sonbahar mevsiminde bir akşam bir yerde işim vardı. işimi hallettikten sonra buradaki(osmanbey) caddelerin birinden eve doğru gidiyordum. Saat gece yarısını çoktan geçtiğinden otobüse veya metroya binemedim. hava güzel olduğundan taksiye de binmeyip yürümeyi tercih ettim. tam yolu yarılamıştım ki bir tane sağ kaldırımda bir tane de sol kaldırımda "travesti" beklediğini farkettim. niyetim başımı öne eğip hızlıca yolumdan devam etmekti. Neyse adımlarımı hızlandırdım, tam yanına yaklaşmışken kalın bir ses tonuyla:
-beyfendi ateşiniz var mıı?
Diye seslendi. ateşim olmasına rağmen soruyu duymamazlıktan gelip hiç istifimi bozmadan devam ettim. Bunun sebebi korkaklık ve çekingenlik olsa gerek. Tam hizasına gelince soruyu tekrarladı bu sefer "yok" deyip biraz daha hızlandım. Arkamdan "beyfendi beyfendii" diye o kalın sesiyle bağrırken ben kendimi kemal sunal gibi postacı yarışında zannedip koşar gibi yürümeye başlamıştım.
Oradan uzaklaşınca da gözlerim doldu. Daha sonra defalarca bu insanların yanından geçtikten sonra ağladım, ağlayasım geldi... onların hallerine acıdım. Bu muhitte bunu yapan çok fazla insan var. Tarlabaşından şişli'ye kadar her gün bir sürü bu insanlardan görüyorum. Kimbilir ne hikayeleri vardır? Kimbilir nasıl zorluk yaşıyorlar ki kendilerini bu kadar kaybetmişçe bu işe atıyorlar. bazen midem bulanıyor ama ekseriyetle üzülüyorum. Allah yardım etsin...
