son zamanlarda sıkça takip ediyorum zira kendisi nba'e son yıllarda gelmiş en iyi skorerlerden birisi. yani takım sıkıştığında topu eline atıp da isolation oynatacağınız, onun elinden gelecek sayılarla galibiyete ulaşacağınız, kısacası "zor anların kurtarıcısı" statüsünde bir adamdı. kobe bryant gibi diyebiliriz aslında. bir çok açıdan bana çok benzer gelmekteler zaten.
bu aralar detroitte ve rip olmadığı için kendisi oynuyor. tabi ben gordon gibi harika bir adam da takımda olduğundan aldığı süreleri pg olarak yerine getiriyor. combo guard olarak tanımlanabilir(di) kendisi ama ben gordon varken 1 numara oynaması mantıksız geliyor bana. 2'ye çekilebilir.
tabi burada başka bir nokta daha var. izleyenler de biliyor. t-mac artık eskisi gibi değil. ciddi anlamda değil ve %99 ihtimalle olmayacak. sezon ortalamasının bırakın 25'i, 15 sayıyı geçeceğinden bile şüpheliyim. diz sakatlıkları resmen bitirmiş kendisini. havaya sıçrarken bile yüzünden korku hep okunuyor. zaten atletikliğini de kaybetmiş, sahada gördüğünüzde şaşırıyorsunuz. toplanmış biraz, kilo almış. 8 yıl önceki o ince ama aşırı atletik t-mac yok. yerine sırt ve diz sakatlıklarından kalmış bir enkaz var.
şutu da iyi değil. çok yüzdesiz atıyor çoğu maçta. bazen kurtarıcılığa soyunup da takımını rahatlattığı maçlar olsa da detroit gibi amaçsız bir takımda bile çok büyük işler yapamıyor. ciddi anlamda %30'un altında şut attığı maçlar var kendisinin ve izlemesi acı veriyor. kendi şutunu yaratamayacak kadar yavaşlamış. sürekli el üstünden deniyor. içeriyi sıkışmadıkça zorlamıyor bile.
"bir efsanenin yitişi nasıl olur?" sorusu için güzel bir cevap arayan kendisinin 2003'teki maçlarının özet görüntülerine baktıktan sonra şu anki maçlarından herhangi birisini izleyebilirler. bir zamanlar "kobe mi? t-mac mi?" sorusunu sordurtan adamdı. şimdi isminden esame okunmuyor. sakatlık sen nelere kadirsin amk..
eskilerden bir isim.bir zamanlar forma satışları patlama yapmış,t-mac ayakkabıları tüm dünya da deli satan bir insandı.şehla bakışları herkesin dilindeydi,aceba sürekli isabetli şut atabilmesinin sırrı bumuydu diye konuşulurdu.*
şimdi detroit te bir görev hanımı görünümünde sakatlanmadan biraz ayakta durabilirse seneye bostononuda bir takasla alabilir.
lincoln ün nba versionu gibi birşeydi. çok süper bir oyuncu fakat liderlik vasfı olmadıktan sonra ne yapsa boş... benim en beğendiğim oyuncuydu fiziği ve fiziğine göre yetenekleri onu kobe bryant ile dev bir rekabete sokabilirdi ama kendine bakmadı sanırım ve şimdi sakatlıklarla boğuşan basketbolcu konumunda.
nba'deki en sevdiğim oyuncu. bir zamanların efsane adayı... kendini çok geliştiremedi ve sakatlıklar yeteneklerini biraz törpüledi. tekrar sakatlanma korkusu da onu mental anlamda geriye itti. free agent olmasına karşın adı neredeyse hiç geçmiyor. çok üzücü.
Bu adam takımına maçı kazandırmak için herşeyi yapıyor mu? Yapıyor. Varsın millet loser desin. Adamın son yıllarda şansına sürekli Dallas, Utah (Memo ve Boozer'ın en iyi dönemlerindeki Utah) çıktı eleyemediler ama T-Mac yokken karşılarına eksik bir Portland geldi elediler, T-Mac tamamen loser oldu. Adamın yetenekleri ve bireysel performansı bazılarına hiçbir şey ifade etmiyor anlaşılan. Bireysel performanstan kastım istatistikler de değil, takımına maç kazandırmak için yaptıkları.
35 saniyede 13 sayı atmak kimsenin winner olduğunu göstermez ama sadece yetenekten de ibaret değildir olay. Kazanma içgüdüsüdür. Ki o ünlü Spurs maçının sonunda kimse T-Mac'e yardım için birşey yapmadı. Spurs taktik faulleri %100 ile attı, T-Mac topu aldı ve inanılmaz bere bir ya da ikili sıkıştırmalara rağmen üçlükleri sıraladı. O üçlüklerin hiçbiri boş değildi, hiçbiri bir pas organizasyonuyla savunmayı şaşırtarak da atılmadı. Getirip arka arkaya sayı atmak sadece yetenek gösterisiyse LeBron'ın zamanında Pistons'a karşı takımının son 25 sayısını atması da yetenek gösterisidir o zaman. Ama biliyoruz ki ikisinde de kazanama hırsı var işin içinde.
T-Mac o Spurs maçını oynamamış olsaydı takan olur muydu? Elbette olurdu. Bu adam yıllarca tek maçlık performansla All-Star olmadı, NBA Live 2007 kapağına da tek maçlık performansı sayesinde girmedi. Rick Adelman adamı bir anda sildi diye T-Mac ölmedi. Ki Adelman'ın Houston'ı pivotu Landry'ken bir ana atıcı olarak Brooks'u seçince gördük neyin ne olduğunu.
new york kariyerine güzel başladı. en azından ilk çeyrekte "ben daha ölmedim" narasını attı basket faulü ile.
aklıma hala san antonio maçı gelir ki mucizeler yaratan bir insan olduğunu da unutmayalım.
her ne kadar eski performansına ulaşamayacığını bilsem de* dönüşü beni heycanlandıran oyuncudur.
bir yerde okumuştum: "hücumun 3. saniyesinde el üstünden üçlükler göndermeni özledi bu gönül, ağzındaki sakızınla umursamadan 40 sayı atmanı özledi bu gönül" diye. katılmamak elde değil hakikaten, belki liderlik yapamayan bir yıldızdı ama nba tarihinin gördüğü sayılı skorerlerdendi.
kontratının son senesinde houston rockets'tan yıllık 23,3 milyon dolar alan, istediğinde bir dakikadan az bir sürede 13 sayı atıp maç kazandıran ama bazen de on santim arkasına düşen bir pası almaya tenezzül dahi etmeyen büyük yetenek, küçük kafa. rockets yönetimi kendisinin takımla idmana çıkmasını istemediği için takası gerçekleşene kadar tek başına çalışacak.
2004 yılında bundan bi bok olmaz dediğim, 2007 yılında bundan bir bok olmaz diye ısrar ettiğim ve beni mahçup etmemiş kişi. vince carter'ın kuzeni olması sakatlık hikayesini zaten önceden haber veriyordu. bide üstüne üstlük carter gibi bir zıplayan manyak olmadığını hesaba katarsak yok arkadaşım sakatlık sadece mazeret oldu dedirten kariyer kişisi.
