an itibari ile önce her yeri "ne mutlu türküm diyene" diye inleten, ardından 10. yıl marşını hep bir ağızdan söyleyen, Trabzon seyircisine teşekkürdür.
şu yaşadığımız dönemlerde , birilerine gereken mesajı verdiler, helal olsun size.
mesele "ne mutlu türküm diyene" demek değildir. gerçekten türk olmaktır. türk kültür ve ahlakını kaybetmemektir.
ama ne yazık ki bugünlerde o kadar şekilci olmuş durumdayız ki gerçekten türklüğü önemseyenler yerine böyle gösteriş yapanlara önem veriyoruz. mesela gerçekten atatürkçü olanın, atatürk'ün yolundan gidenin değil de yakasına atatürk rozeti takanın atatürkçü olduğunu düşünüyoruz. ne kadar basitlemiş durumdayız.
