Gayet normaldir. Sorun şu ki tarih bilincinde bazı sıkıntılar göze batar. Mesele metotlardır. Tarih milletin her kesimi de bir şekilde yankı bulan, değer gören bir kavramdır zira Tarih insanlarla yaşar, hayatta kalır. Tarihe ilgi her kanattan olmalıdır. Ancak Tarihin tüm sahalarında bu iş üzerine mesai harcamış( sadece meslek olarak değil, gönül verenler dahil), emek vermiş, doğru yorum ve çıkarımlarla, tarihi metotları birleştirerek hakikati irdeleyen ve bunları yaptığı saha araştırmalarıyla, arşiv köşelerinde kalmış detaylarla, yeni çevirilerle, bulgular ve belgelerle besleyecek otoriteler kaynak görevi görmelidir. Fesli tiplerin tarihçi sayıldığı bir memlekette insanların kaynak olarak " götüm " demesi gayet yerindedir. Hak vermemek işten değil.
tarih bilinci ailede başlar bizde. Akşamları hikayeler dinlenir, çocuklar arası yarışmalar yapılır. Büyüdükçe ders kitaplarında okuruz. Daha sonrası için Bi çoğumuz bir iki kitaptan fazlasını yapmayız belki. Ama tarihimizi biliriz bir şekilde. Bu bile gayet iyi geliyor kulağa. Dediğim gibi tek sorun metotta. Tarih bilincini kuvvetlendirmek gerek. Bu da yine tarih otoritelerinin, akademisyenlerin, Türkiyatçıların, araştırmacıların işidir.
