guitar hero'da uzuuunn uğraşlar sonucu davulu hardda çalmaktan gurur duyduğum harika şarkı.
feci gaz bir havası var. birden bire bitişi de insana çok yüksekten düşüyormuşta birden bire yere çarpmış ve herşey bitmiş duygusu verir.
kurban ın ifrit isimli şarkısına ilham kaynağı olduğunu düşündüren, orospuçocuğu olmanın iyi şarkı yapmaya engel olmadığını tekrar tekrar ispatlayan soad parçasıdır.
bu şarkı yaşıyor muydu diye düşünmeme itti kendisi beni. zamanında ne çok dinlerdim, ne kafa varsa artık art arda bilmem kaçıncı kez bıkmadan dinlediğim nadir şarkılardan. anıları canlandıran bir soad parçası.
şarkısı da albümü de manyak olan hede. serj tankian aşmış da aşmış dedirtir.
not: olm tipe bak şaka mı la? bu grupta insana benzeyen herhangi biri yok mu allasen?
çok şahane şarkı, davulları özellikle. kaç yıldır dinliyorum hala bıkamadım kendisinden. bir de hisleniyorum ki bunu dinlerken sorma, de ki bu sözlerle ne duygusu? hiç işte, anılarım depreşiyor öyle. sonra disordaağaaar diye bağırıyorum, geçiyor.
"the toxicity of our city" kismindaki ses tinisi mukemmel ol solistin soyledigi sarkidir. adi serj galiba tam bilmiyorum. ama son zamanlarda dinledigim en guzel sarki, gec kesfetmem kotu biraz.
