Fenerbahçe galatasaray şampiyonluk maçı için totem yapmış olan iki galatasaraylı taraftarın bomba görüntüleri.
galatasaray ın şampiyonluğunun simgesi olur.
hazır totem demişken ben de anlatayım, totem kasmadım ama totem kasan fenerli ev arkdaşımaçelmeyi taktım. adam her fener maçı öncesi duş alır arkadaş. sonra nasıl oluyorsa bir şekilde kazanıyor adamlar. arenadaki maçta adamları yerden yere vurduk, yine yendiler. baktım olacak gibideğil kafayı ona bozdum. dün yine maçtan önce duşun yolunu tuttu. ben de pusuda bekliyorum. duşa girer girmez elektrikleri kestim. içerden sesler, bağırışlar geliyor aldırmıyorum tabi.neyse maç başladı diye bişey yapamadı. ve sonuç ortada. *
bursaspor'a gönül veren bir teksaslı olarak izlerken beni duygulandıran, 2004te küme düşüşümüzdeki ve de 2010da şampiyonluğumuzdaki duyguları tekrar yaşamama sebep olan videodaki galatasaraylılar.
takım sevgisi kim ne derse desin doğuştan gelir. sonradan edinilebilecek bir şey değildir.
her ne kadar anlaşamasak da, ters düşsek de böyle bir sevgiye şapka çıkarılır.
aynı totemi uygulamış olan beni ağlatan videodur. sezon boyunca tek bir maç bile kaçırmadan tribünde yerimi aldım fakat bu son maça yüreğimin dayanamayacağını bildiğim için atladım arabaya ve anlamsızca sürdüm sağa sola. maçtan haber almamak için telefonumu bile kapattım. bir ben, bir araba, bir de yollar... maçın bitiş saatiyle birlikte eve doğru yol aldım. çarşıda sevinen galatasaraylıları görünce nasıl ağladığımı ben bile bilmiyorum. dışardan nasıl gözüküyordum hiçbir fikrim yok. bu videoyu izleyince yine ağladım çünkü gördüm ki yalnız değilmişim ben. hiç tanımadığım ama aynı anda aynı duyguyu paylaştığım insanlar varmış.
bütün gün akşamdan kalma kafayla gstv izlendikten ve iyice gaza geldikten sonra çocuk gibi ağlatan renkdaşlardır. canlardır. alınlarından öpülesice galatasaraylılardır.
ayrıca bu duygu seline birşey eklemek isterim: fenerbahçeli alex'in soyunma odasına kadar gelip takımımızı tebrik etmeside beni ayrı duygulandırmıştır. helal olsun kralex, bazı insanlara centilmenlik sportmenlik dersi verdin.
tıpkı 2006'daki şampiyonluk gibi, o geçen (geçmeyen) 16 dakikanın sonunda olduğu gibi gece gece beni alıp götürmüş videodur. damarında galatasaray sevgisi dolaşan kim izlerse izlesin,eminim ki tüyleri diken diken olacaktır.
asil duyguların insanlarıdır.. biraz bana benzemişler. evet o kampüste tek başına bağıra bağıra ağlayan, koyduk mu laan, şampiyonuz laaan, allahım şükürler olsun diye bağıran bendim. hiç pişman değilim, yine olsa yine yaparım.
benim de içinde olduğum gs lıalrdır. hayal cafe de maçı dışardaki pc de izledim. sağdaki dğeil ortadaki tv de. içerde olsam sağdaki tv olurdu. ortadakinde izlediğim her maçı kaybettik sağdakinde izlediklerimin hepsini aldık. o derece.
en büyük totemi yapan ünal başkan olmuştur kanımca. nitekim adidastan nike'a geçmekle bu seneki şampiyonluğu kurtarmıştır. Efendim arzedeyim;
Her şey benim bir adet orijinal adidas forma almamla başladı. ben formayı aldım, haldun abi çarık çürükleri. ben formayı giyip maç başına geçtikçe galatasaray kötüye gitti. önceleri anlamadım, gittim bir tane de oğluma aldım. lan az kalsın küme düşecektik. neyse ki fark ettim olayı. derhal dijiturk'u iptal ettim. kahvede öyle olmuyordu.
şimdi bu sezon iki maçta acaba mı diye giydim formayı. ikisinde de yenildi galatasaray. o orijinal adidas formasını bir arkadaşa verdim, dijiturk iptal zaten. şimdi formasız seyrediyorum maçları, kahvede. hem de sigara içilebilir kahve. sigarasız da yenilmesek bile berabere kalıyoruz.
nitekim bu sezonu böyle geçirdik. şimdi nike forma alsam mı acaba diye düşünüyorum. yine de şu şampiyonlar ligi grup maçları bitsin diye geçiyor içimden.
