biten yemeğin hırsını, yenenlerden geriye kalanlardan almaktır. biten max çubuğunu dişler ve eller yardımıyla kırıp ağızdaki tahta tadıyla birlikte tükürmekgibi, pipeti boşalan meyve suyu kutusuna tıkıştırmak gibi bir şey. bir de ortaya çıkan çöpü asgari bir hacme ulaştırıp yerden tasarruf etme amacı da var bu eylemin altında, bendeki de daha çok bu aslında. zaten elime geçen her çöpü sıranın altına ata ata çöplüğe dönüştü masam, artık milletin sırasına dadandım çöplerimi atmak için.
insanlik yararina bir davranistir. bufeciye yardim ettiginizden dolayi siz mutlu olursinuz, bufeciye daha az is kaldigi icin bufeci mutlu olur, cop dagilmadigi icin copcu mutlu olur... (bkz: mutluyum mutlusun mutlu) (bkz: mutlu bana birşeyler oluyor) (bkz: saçmalamak).
herhangi bir büfede tost, kavurmalı ekmek, pide bilimum kaplama kağıdı içeren bir ekmek arası artı ayran olarak beslendiğimizde hemen hemen hepimizin hayatta en az bir kez yaptığı eytlemdir. ben evde denedim olmuyor. büfe ambiyansı birinci kıstas sanırım. işte bu davranış ne kadar tertipli ve düzenli olduğumuzun ispatıdır. eşe, dosta, büfeciye güven; düşmana yılgınlık verir.
