sene 2014, harıl harıl kpss'ye çalışıyorum. hem özel sektörde iş, hem de kpss.
o sıralar bir ziraat mühendisi ile tanıştım, arkadaş grubu vasıtasıyla. pek çalışkan biri değildi, en az 20 puan fark atıyordum denemelerde bu kıza. ama rahattı, anlamadığım şekilde.
artık mayıs ayları, sona yaklaştıkça daha stres olduğumuz ve daha çok çalıştığımız zamanlar. aşağıda çay içerken bu kız geldi, yüzünde gülücüklerle. ve "gençler, ben xxx belediyesinde mühendis olarak işe başladım" dedi ve ekledi: "şimdilik sözleşmeli ama ne de olsa kadroya alacaklar". 1 ay sonra da kadroya aldılar zaten, haklıydı.
oradan bir arkadaş, ki çok çalışanlardan "sen yine de kpss'ye çalış" diyecek oldu. bu hanım kızımız hemen "sen beni boş ver, ben yırttım, sen çalış kendini kurtar" dedi. ukala bir tavırla.
işte o an, neyi neden yaptığımızı sorguladığımız andı. ulan biz emek veriyoruz, saç döküyor, sivilce çıkarıyor, paketlerce sigara içiyoruz; başka biri ise daha topa vurmadan gol atıyor.
neyse, öğrendik ki dayısı belediye başkanıymış orada. arkası sağlammış yani. ben atandım, torpilsiz ve emeklerimle ama hala bir hakkım varsa helal etmiyorum, ki 80 milyon da affetmez.
neyse, bu olayın gerçek kişi ve kurumlarla alakası yoktur demeyi isterdim ama su gibi, hava gibi gerçek. yok, yok; türkiye'de değil, uzayın boşluğunda boktan bir ülkede yaşandı işte.
