bazı yörelerde (özellikle ege ve iç anadolu tarafında) çok fazla bulunan bilhassa köyde yaşayanlar tarafından sıklıkla tercih edilen reno modeli. seksenler ve doksanlarda kartal'ın en büyük rakibiydi.
1988 yılında Tofaş'ın yenileyip sadece Şahin, Doğan ve Kartal adı altında lanse ettiği Murat 131 serisinin yeni neslinin büyük ilgi görmesi ve o ana kadar başabaş gitmiş olan satışlarda makasın Tofaş lehine açılmaya başlamasıyla panikleyen Oyak Renault'nun Renault 12'yi alelacele makyajlayıp yepisyeni model diye yutturmaya çalıştığı götürgeç.
Tofaş serisinde motor haricinde hemen hemen her şey değişmişken Renault'un yaptığı tek şey yorgan kadar plastik tamponlarla arabaları kundaktaki çocuk gibi sarıp sarmalamak, jant kapaklarını değiştirmek ve 5. vites kondurmak oldu. Ha bi de yalan olmasın üretiminin son yıllarına doğru renkli cam gördü.
Hulasa tüketici bunu pek yemedi. Zaten eskiden beri Renault alıcısı olan tüketici alışkanlıklarını devam ettirdi ama Tofaş'ın başardığının aksine rakip firmadan alıcı çalamadı. ithal otomobil furyasından en erken etkilenen otomobillerden oldu ve mantıklı bir kararla 2000'li yılların başında üretimine son verildi (bkz: çok şükür)
ayrıca bir erkek ismidir. bir arkadaşımın dayısı ingiltere'ye yerleşir ve ingiliz bir ablayla evlenir. memleket hasretinden olsa gerek, çocuklarının adını 'toros' koyarlar.
sene 90'lar. 80'lerdeki renault 12 furyası devam etmekteyken bir anda bir üst model olarak çıkarılan toros yurdum insanının sevgilisi oldu. klasik bir renaulttu. az teferruat, az özellik, dayanıklı ve güçlü araba, ucuz fiyat. altı yüksekti, dağda taşta değmeden giderdi. Fiyatı cazipti, hemen herkes alabilirdi. yakıtı da fazla yakmıyordu, ne de olsa 1.4 motordu. üstelik 5.vites; arabalarda özellikler arasında sayıldığı senelerde, 5 vitesliydi de. en büyük rakibi arkadan çekişli tofaş'a "düzde geçme beni, rampada yerim seni" derken, tofaş'tan "rampada geçme beni, düzde yerim seni" gibi meydanokurcasına bir karşılık alırdı hep. soğuk kış günlerinde orijinal kaloriferi ile ısınamayan vatandaşlarca hep birlikte çorum kaloriferi takdırıldı. bu aparat onu belki de ilk ve tek modifikasyonuydu. senelerce çalıştı, yılmadı yıl 2011 hala çalışmakta. dünyanın görmüş olduğu en teferruatsız, en basit ama bir o kadar da dayanıklı ve cefakar arabalardandı. kısacası bu araba ortadireklerin lüksüydü, bazıları anlamasa da. alanlar zirveleri hedefledir hep, 5.viteste! vardılar mı? bilemem.
efsane toros, Büyüksün toros, varol toros!!!
Bugun itibariyle babamın sahip oldugu araçtır. konfor olarak tofasın yanina gelemeyecek fatak tofasın 1 e düştü yokuslarda 2 ile cok rahat giden, traktorun binek versiyonu bi araç.
Bir dönem Türkiye'deki bir çok orta direk ailenin sahip olduğu Renault modeli. Hatta öyleki, ilkokulda sınıftaki afacanlardan biri "ben büyüyünce lamborghini alacağım" derken, o bizim arabamız olduğundan mıdır yoksa aza kanaat et mantığıdan mıdır, "saçmalama, en iyisi Renault 12 Toros; ben ondan alacağım" cevabı vermeme sebep olan araba.
kullanması en zor arabadır. debriyajı maşallah 2 karış yüksektedir, vites desen kımıldamaz, el freni desen 2 kişi zor kaldırır, direksiyon desen kamyon direksiyonundan bile ağırdır. *
her şeye rağmen vazgeçilmezimdir kırmızı torosum. *
izmir'de buca'dan aşşağı inince karşımıza çıkan gültepe semtine bağlı yerleşke bir meydanı vardır küçücük kuzeybatıdaçınartepekuzeyinde buca güneydoğuda levent güneyinde gültepe meydan güneydoğusunda çobançeşme olan 42 nolu otobüsle gidilen yer.
ardısık 2 elektrik diregini yıkabilecek(bizzat dayım yıktı) kadar hayvani bir guce ve cekise sahip olan,vitesini dilerseniz levye olarak da kullanabileceginiz,sade,masum durusuyla sadık bir kopege benzetilebilen yurdum insanının yardımcısı olan otomobil
