nüfusun her geçen gün arttığı ama, gel gör ki halen daha 10 yıl öncesinin torbalısı görünümünde olan, gençler için hiçbir aktivitenin olmadığı,gençlerin vakit geçirebileceği yerlerin olmadığı,dışarı çıktığımızda izmirde olmamıza ragmen güzel kız göremediğimiz, görsek de ''yabancıdır buralı değildir; ilk defa görüyorum lan''dediğimiz şirin, egzotik, mahrur bir ilçe...
nerede yaşadığımın farkına varamadığım ilk 15 yılımı silersek arda kalan 10 yılımı idraklıca geçirdiğim,uzaktayken özlem duyduğum yaklaştıkça sıkıldığım,merkezi 50bin nüfus olmasına karşın ''nerede lan bu gençler yahu'' dedirten mekan yoksulu,izmir'in dışlanmış ilçesi.
Otomobil binmeyi bilenin çok kullanmayı bilenin az olduğu bu açıdan menemenle rekabet edebilir izmir ilçesi. ilçeden geçen eski aydın yolunun sol tarafı ise bildiğin Kürdistan.
geçen sene uğradığım izmir'in ilçesi. yolları çok dar, virajlı ve bozuktur. az - biraz çıkayım ne var ne yok bakayım diye çıktım ama pek bir şey göremedim. ara sokak gibi bi yerde kahve vardı. orada çay içip dinlendim. istanbula dönüş yoluna geçtiğim de sol tarafta büyük bir restaurant gördüm. adı yusuf usta'nın yeri sanırım. en sevdiğim yemek olan hasanpaşa köfte ve patates püresi yemiştim. yemekleri lezzetliydi.
En fazla intiharın yaşandığı ilçe olarak kayıtlara geçmiş kent. Nedenlerini merak ediyorum açıkçası. Daha bugün bir memur daha trenin altına atarak yaşamına son vermiş.
izmir'in sikko ilçesidir. atatürk mahallesi ve çaybaşı yeterlidir zaten. halkı desen daha tarladan çıkamadılar ki caddede araba ile giderken yolun ortasından yürüyen insanlara denk gelirsin. tarihi geçmişi sikimde bile değil fakat şu anki gerçekliğini iyi bildiğim için yazıyorum bunları.
