bide bunun top oynamayı bilmeyen versiyonu vardır. ama ibne artislik ya ellerde cepte topu mahallenin çocuklarına verip oralarda öyle gezer oynayın bakıyım, sert vurmayın, onu almanyın oyuna tripleri vardır hani top benim akıllı olun tiripleri. bayıltılması gerekir kafasına vura vura topla *
arkadaslarinin kendisine degil topuna deger verdigini, topu birakip kendi cekip gitse hicbirinin arkasindan gelip "neyin var" diye sormayacagini, aksine daha bir keyifle oyunlarina devam edeceklerini bilen, hayati erken kavramis cocuktur. aslinda derdi topunu kurtarmak degil arkadaslarinin umurunda olmaktir.
topun kalitesiyle patlama ihtimali arasında doğru orantı olduğundan, ki bu kozmonun çözülemeyen bir sırrıdır, akıllı çocuktur. iyi yetiştirilip devlet dairelerinde görevlendirilmelidir. hiç olmazsa akrabalarını kayırma ihtimali bugünkilere göre daha düşüktür.
artık bir plastik top almanın zamanı geldiğini göstermek isteyen çocuktur zaten bizim neyimize futbol topu. bi de bu çocuklar genelde halı saha kramponu de giyerlerdi...
bu çocukla oyun oynarken de zevk vermez. 13 aylık veya 9 aylık oynarken bu çocuk oyundan diskalifiye olursa topu almakla tehdit eder ve oyna devam eder.
top onun oldugundan oyunu baslatanın, bıtırenın, kuralları koyanın kendısı oldugunun farkındadır. derhal topu patlatılmalıdır.bakalım ozaman neyını alıp eve gıdecektır.*
hadi biraz acıtasyon yapalım, çekingen bir çocuktur. diğer çocukların arasına koşarak karışanlardan değildir. bir köşede oturup izlemeyi tercih edendir. uzaktan uzağa 'gel' diye kaş göz edenlerin tavrı onu cesaretlendirmeye yetmez maalesef. kolundan biri sürüklesin ister ki diğerleriyle oynayabilsin.
arkadaşı olmadığından sebep genellikle evde oynar oyunlarını. topu varsa mesela atar duvara, duvara çarpan top tekrar ona, o duvara, duvar ona.. yani demem o ki daha çok evinin duvarıyla haşır neşir olan topunu kucakladığı gibi cesaretlenir dışarı çıkar bazen. vesile olur sanar belki de katılmak için diğerlerine. hoş zaten diğerleri sokakta oynamaktadırlar kimin belli olmayan top ile. bizimki gene oturur bir köşede, bakar öylece kafa hafif eğik vaziyette. seyreder bir süre.
hal böyleyken bir süre sonra; alıngan, kırılgan çocuğumuz biraz hayalkırıklığı biraz da can sıkıntısı ile kucağından bırakmadığı topunu da yanına alarak kös kös gidecektir tekrar evine.
mahallenin mızmızıdır, iyi de top oynayamamaktadır bu çocuğumuz, çocukken adam alma diye tabir ettiğimiz eşleşme de kendine yer bulamayıp topun kendine ait olmasından dolayı ibnelik yapmak isteyendir.
