tek kelimeyle yaşlanmaktır. aksi huysuz eğlenceye tahammülsüz insanlara dönmüş olmak. sonra kendine bakıp bir yerlerde elinde kesik bir topla geleceğin kendisine kızgın kızgın ama çaresiz bakan kendini görmek...
zaman geçip gidiyor. farkedemeden tüketiyor, tükeniyoruz. sona yaklaşırken arada bir hala çocukluktan horoz şekerlerine pamuk helvalarına takılıyor gözümüz ardından siliniveriyor bu kadar yeter der gibi.
yaşamak tuhaf şey vesselam. ölmek desen... her anı kelebekten akan pastel bir renk gibi bir ressam inceliğinde tutmak gerek belki. belki aldırmamak hiç.
