Vatan'a toprak parçası diyen zihniyetten bir şeyler beklemek hatadır. Bazen bunları gördükçe diyorum ki onca şehidin kemikleri sızlıyor. Bıraksalardı da bunlar ırzı kırık bir topluluğun nesebi bozuk çocukları olsaydı.
vatan için ölmenin kutsal olduğuna inanan millettir. arkadaş arsasına ya da evine zorla birileri el koyarsa herhalde seyredecek. ne olsa evi beton arsası ise toprak parçası.
bu başlığı açan, birileri sevgilisine ya da eşine sarktığı zaman da karısı kızı için kavga etmeyi bi bok sanan kişi olmamak adına olaylara seyirci kalmayı tercih etme ihtimali yüksek olandır.
dinini savunmak için ölmek, yani kutsal saydığı şeyler için şehit olmak, vatanını düşman unsurlarına karşı her durumda savunmak, gerekirse onun için canını vermek, yani şehit olmak, diyorsun ki arkadaşım gericilik...
ben senin şerefindende onurundanda şüphe duyarım o zaman. yıl 2012 diye freng toprağımıza girse ananı mı siktirecen?
erkekkek adlı yazarımsının sıçmığından öteye gidemeyecek söz. atatürk ve türklüğe hakaret eden bir insan nasıl oluyor da sözlükte durabiliyor hala anlamış değiliz efendim.
iflah olmaz bir zihniyettir, sonu yoktur, kör bir döngüye terk edilmektir, yaşamanın ölmekten çok ama çok değerli olduğunun farkında olmadan durmadan vatan millet adına sanıp egemen sınıfların adına ölmektir. var mı ötesi öldükten sonra neylesin vatan, uğruna yaşanacak vatan olmadıktan sonra.
edit: son cümleyi ben de anlamadım içimden öyle geldi.
şunu, söylemeliyim ki; kürtçülerden vatan'ı bölmeye çalışanlardan bunu duymak abesle iştigaldir, çünkü; ellerine silah alıp gerillacılık oynayıp sonra o' sözde bez parçalarını, bayrak yapıyorlar, bu ülke, elden çıksın diye, birçok şehid kanının döküldüğü bu kutsal topraklarda! onlar ki bağrımızı söküyorlar, bizi bizden ediyorlar, dağları bize, duman ediyorlar
-yazıktır yazık!...
kültürü, dili, çocukken top oynanan sokakları, doğup büyünülen, ilkokula gidilen, ilk manita tecrübeleri kazanılan, sokaktan geçen simitçi sesleri ile yetişilen, zamanında omuz omuza savaşan ataların kanlarıyla bizim rahatımız kültürümüz ve köleleşmememiz için kurtarılan toprak parçası için ölmektir. toprakların anlamı insanlar için bazen çok büyüktür, herkes doğup büyüdüğü yerden başka biryere kolay alışamaz. bi bok tan çok daha öte olan birşeydir yani. esas tartışılması gereken konular:
toprak parçası için ölmek elbette bi bokla eşdeğer değildir. kişi yetiştiği, büyüdüğü ve kendisini var eden değerler için ölmeyi göze alabilir ve kişi için onurlu bir ölümdür dolayısıyla saygı duyulması gerekir.
bunun yanı sıra bir aidiyet duygusu taşımayan, bu değerlerden muaf ve kendisini bir kültürel sarmalamaya bağdaştırmayan insan da olabilir buna da saygı duymak gerekir.
benim için uzunca bir süredir cevabı muallakta olan bir soru üzerine tekrar düşünmeye sevk eden başlık.
vatan ne demekmiş diye açıp tanımına bakıyorum ve diyor ki:
Bir halkın üzerinde yaşadığı, kültürünü oluşturduğu toprak parçası. bakın dikkat edin, 'yaşadığı' diyor. ee yaşayamadıktan sonra ne anladım ben o işten?
'vatan sadece toprak parçası değil işte şöyle mükemmel şöyle bilmem ne' şeklindeki demagojilere karnım tok. vatanın tanımı yukarıda duruyor. ben vatansız biri değilim ama bu soru gerçekten her insanın kendine sorması gereken bir sorudur ve insanların önceliklerini bu sorunun cevabına göre yeniden şekillendirmesi gerekir diye düşünüyorum. 'şimdiye kadar şehitlerimiz boşuna mı öldü çanakkale'de yeaa' diye de çemkirmeyin elbette boşuna ölmediler kutsal saydıkları bir amaç uğruna öldüler ve bize bu topraklar üzerinde yaşamayı bahşettiler. bunun için ne kadar teşekkür etsek az da olsa şunu da hatırlatmak gerekir ki herkesin kutsalları aynı olmak zorunda değildir ve insanlar şu kısacık ömürlerinde bu kutsallardan sıyrıldıkça daha mutlu ve mesut olacaklardır. bazen öyle bir abartıyorsunuz ki sanırsın bu tanrının emri toz kondurulamaz derecede mühim bir şey. tekrar ediyorum ben vatansız değilim elbetteki şanlı ve şerefli, mazlumların temsilcisi olan ülkemin yanında yer alırım gidipte ingilizleri tutmak yerine; fakat her savaş çanakkale destanında olduğu kadar haklı, kutsal ve şerefli değildir. örneğin istanbul'u işgal değil de fethettiğimizi söylemek vatanseverliğin bir esasıymış gibi davranılıyor. nasıl ki nefs-i müdafaa insanın en doğal hakkıysa topraklarını savunmak da bir ülkenin en doğal hakkı olduğundan çanakkale'nin yeri benim için ayrıdır elbette. sınırlar değişir, eskiden orta asya yurdumuzdur sonra anadolu yurdumuz olur. bakarsınız yüzyıllar sonra amerika bizim vatanımız olur. bu sebeplerden ötürü toprak için can vermeye karşıyım.
