insanlığın ne uğurlarda öldüğü ve insanlığı bu amansız gaflete süren kişilerin nasıl el üstünde tutulduğu önermesi.
dindara sorsan iman, sağcıya sorsan üstünlük, solcuya sorsan eşitlik. kim olursa olsun ne yapılırsa yapılsın bir sonuca varmak için bir şeyler yıkılacak, bir şeyler kurulacak ve bunlar gerçekleşirkende malesef insanlar kendi kendini yok edecek. aslında bunu insanlıkta aramamak gerek bu direk dinde var olan bir durum. neden din derseniz eğer herkezin bildiği gibi ilk öğretilerdir dinler.
ideal olan yaşamı kurmak için zaralı faktörleri ortadan kaldırmak kolaydır ama genelde kimse o faktörlerin nereden ve nasıl geldiği üzerinde pek durmaz, hele bu unsur din olunca. şehitlik kavramı; din adına savaşıp düşen müminin cennetlen mükafatlanması durumu. yaratıcı bunu kullarına reva görmüş. peygamberler, siyasetçiler ve bazı yazarlarda bunu iyi kullanmış demkten kendimi alıkoyamıyorum.
insan olmayı yemeye, içmeye, tepişmeye indirgeyen, ne pahasına olursa olsun hayatta kalmayı yücelten, fedakarlığı aşağılayan neoliberal görüş. hadi türkiye'ye karşısınız, hitlere karşı savaşıp ülkelerini kanlarıyla koruyan sovyet askerleri de mi kendinden utanmalı? dağda bayırda ölen chenin askerleri de mi utanmalı?
toprak eğer uğrunda ölen varsa değerlidir ve güçlüdür aslında.
insanların sahip oldukları vatan millet hiç yoktan tehtit ve tecavüz ediliyor ise o vatan için ölebilmeyi göze almak şerefli bir davranıştır. bu tarz düşünceye göre evine giren hırsızada paranın yerini söylemen gerekir. çünkü hakkını namusunu şerefini savunmak utanılası bir harekettir. nasılki sen sokakta senin kardeşine sarkıntılık eden için kavga çıkarıp adam dövebiliyorsan ülke de bir insanın namusudur şerefidir.
savaşı kimse sevmez ama kaçınılmaz ise kaçanın utanması gereklidir. kaçmak bir çare değildir arkanda bırakacağın insanlar için sadece seni daha onursuz yapar.
"bir insan yaşama ancak bu kadar bağlanıp, ölümden de ancak bu kadar korkar" dedirten söz öbeğidir. öyle ki, elinden herşeyi alındığında, sahip olacağı son şey olan toprak parçası için savaşıp, uğrunda ölmeyi bile aşağılamaktadır.
şüphesiz pasifistin birinin sıçtığı tespittir. kendilerine cevaben: viva la muerte!
kimse durup dururken 2 karış toprak derdine düşüp ölmedi siz rahat tutun içinizi! vatan için savaşıp, millet için, senin benim için öldüler ama yazık biz de kalkmış ölmeseydin diyoruz.
emin ol ölmeseydin diyen birilerine bırakacaklarını bilselerdi bu toprakları ölmezlerdi! toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır!
akıllara braveheart'dan şu sözleri getirmiş başlıktır:
--spoiler--
-buraya onlar için savaşmaya gelmedik! eve gidiyoruz. ingilizler çok kalabalık.
+iskoçyanın oğulları! ben william wallace'ım... (ıbıdık gıbıdık)... ve burada vatanımın evlatlarından kurulmuş zalimliğe meydan okuyan koca bir ordu görüyorum. buraya özgür insanlar olarak savaşmaya geldiniz. ve özgür olan sizlersiniz. özgürlüğünüz olmasa ne yapardınız? savaşacak mısınız?
-(kalabalık homurdanır)hayır! hayır!
-bu orduya karşı mı? hayır! kaçacağız ve yaşayacağız!
+tabii ki... savaşırsanız ölebilirsiniz. kaçarsanız, yaşarsınız...
+en azından bir süre için! ve şu andan yıllarca sonra yatağınızda ölürken, bugün ile o gün arasındaki tüm günleri bu gün ile takas ederek, bu gün burada olabilmeyi, ve sadece bu tek fırsatı kullanıp düşmanınızın suratına şunu haykırmak istemez misiniz?
+canımızı alabilirsiniz, ama hürriyetimizi asla...
--spoiler--
bir düşünce uğruna ölünür, toprak için değil, ve bu kastedilmiş ölmek hele başkaları için, o düşüncenin kişinin benliğinden ne kadar da üstün olduğunu ortaya koyar. çünkü insanın ikiyüzlüleşmeden geçebileceği tek mülkü ve en büyük varlığı canı olduğu gibi, bu kişinin benliğinden daha yüksek değerlere yöneldiğinin nişanesidir. özgürlük, din, dava... bunlar için verebileceklerinin hepsini vermek için çalışan insan, gün geldiğinde onları savunmaya cesedinden başka birşey bulamayınca, onu da vermekten çekinmemesi hayran olunacak bir durum olsa gerek...
