türkiye’nin en parlak hukukçularından biri olan osman can, çeşitli kesimlerden oluşan bir grupla birlikte yirmi dört ili dolaşıp altı bin kişiyle görüşerek “toplumun anayasa taleplerini” saptadı.
sonra da arkadaşlarıyla birlikte oturup bu talepleri “anayasa önerileri” olarak yazdı.
sanırım ilk çıkan sonuç, bu toplumun “medyanın” sandığından çok farklı olduğu.
özellikle “merkez medya” denen ama neyin merkezi olduğu tam bilinmeyen medyanın, toplumun çok küçük bir kesimini temsil ettiği ama bu “kesimi” toplumun bütünü sandığı anlaşılıyor.
merkez medyanın “atatürkçülük” ve kemalizm takıntısı toplumun içinde hiç karşılık bulmuyor.
sataşmak için değil sadece saptamak için örnek göstereceğim Hürriyet gazetesinin logosunun altında yazan “Türkiye Türklerindir” lafına benzer bir lafı, toplum kendi anayasasında görmek istemiyor.
artık bu toplum türkiye’nin yalnızca türklere ait olmadığını görmüş, bu konuda medyanın önüne geçmiş.
bu nedenle anayasada hiçbir “etnik” referans istemiyor.
türkiye hepimize ait ve topluma göre buranın sahiplerinin “ırklarının” anayasada belirtilmesine gerek yok.
merkez medyanın ve ordunun “atatürk” düşkünlüğü de toplumda bir yankı bulmuyor.
toplum, anayasada “insan ismi” istemiyor.
isteyen “atatürk ilke ve inkılâplarına” iman edebilir, isterse sabah akşam nutuk okuyup ezberleyebilir ama bu toplum 1938 yılında hayatını kaybetmiş bir liderin kurallarıyla değil, 2011 yılının gerçekleriyle uyumlu bir yönetim biçimi ve devlet arzuluyor. ahmet altan. taraf gazetesi.
