yapabilenin her zaman arkasında durulan ama yapamayanın suratına bi sille atılması gereken yazarlardır.
bunu yapabilen arkadaşlar cümleye " ya olum bak şöle bişi var " diye girerler genelde. samimiyeti had safhadadır.
bunu yapamayan lakin yaptığını hatta ve hatta kendini sözlüğün psikologları olduğunu düşünen yazar kırmaları ise cümleye " gençler! " diye başlarlar. eğer ki bu versiyonları görürseniz anında kaçın. bildiğinizide unutturur bozuntular.
