günümüzün görmezden gelinen en büyük problemidir. aslında hangi sorunumuz yumurta kapıya dayanmadan görülür hale geliyor ki diye sorulur bunun üzerine ama nedendir bilmem, hergün etrafımdaki insanlara baktığımda yavaş yavaş dibe vuruşumuzu görüyorum ben. yurtdışına çıkmak türkiye cumhuriyeti varolduğundan beri bir gösteriş imgesiydi. mesela işte bu halıyı kaynım ingiltere'den getirdi. tamam belki şimdilerde yurtdışına çıkmak bir öğrenci için çok kolay olabilir eğer parası varsa. ama bu özentilik nedir sorusu geliyor akıllara. işte değerlerimizin yokoluşuyla ilgili söylemek istediğimde bu. orda faydası olan herşey hariç taşınıyor ülkemize. madem yurtdışına gidiyorsunuz, ne aldığınız varsa bırakın orda kalsın. öğrenin, gelişin, geliştirin, taşıyın; bunlara kimsenin birşey dediği yok zaten. ama nedir bu her gece parti yapalım, kusana kadar içelim merakı. iki insanın oturup muhabbet etmesi alkol almadan olmuyor mu? orda kızlar acayip rahat, burda türk kızları yobaz ne demektir mesela? yarın öbür gün evlenmek istediğinizde o rahatına özendiklerinizden kadın olur mu adama? insan ne zaman mesela üstüne giydikleriyle adam olmaya başladı? ne zaman bindiği arabanın markasıyla ölçülmeye başladı adamlığı? işte bu noktada insan özeniyor eskilere. belki yamalı yeleklerle çıkıyorlarmış dışarı ama önce insanlarmış, önce değer verirlermiş ailelerine, komşularına, dostlarına. iki çift lafı; işim var ben kaçıyorum kankalara değişmezlermiş. bir gruba dahil olabilmek için değiştirmezlermiş insanlar kıyafetlerini, karakterlerini. miş'te miş işte.
