Toplumsal cinsiyet kavramının kadına yüklediği gelenekselleşmiş roldür.
-Erkeğe bağlı ve onun korumasına muhtaç,
-Eşiyle ve ailesiyle olan ilişki de sosyalliği sağlayan,
-Güçsüz, duygusal, mantıkla hareket etmeyen.
Bu durum kadını toplumda daha pasif hale getirerek geri planda bırakmaktadır.
ilkokul kitaplarına bir göz atalım. Kadın figürlerine, anne mutlaka evde işten dönen babayı bekler. Bu durum çocuklarımızın beyinlerine küçük yaşta işlenir. bu pasifliği onlar da farkında olmadan kabullenmiş olurlar.
yada kadınları sadece cinsel meta olarak kullanan reklamlar filmler ve bir sürü buna benzer şey. tamamiyle pasifleştirme girişimleri sonucu oluşmuş şeylerdir. geleceğin anneleri olacak kadınlar bu durumun farkında olmalı ve eğitimli bilinçli bakmalıdırlar.
sonuçta kadın erkek değil insan vardır.
(bkz: sözlükte kadına hakaret başlıklarının tutması)
namus kavramı tek başına sırtlayan kişidir türk toplumunda kadın.
daha doğuştan yersiz yurtsuzdur.
onun için baba evi ve koca evi vardır.
baba evine ait değildir.
emaneten oradadır ne de olsa soyadını taşımayacaktır.
koca evinde el kızıdır.
hizmetçidir.
hep annedir.
hiç kadın değildir.
daha da kötüsü insan değildir.
nasıl olması gerektiğine dair sürüyle kural kaide vardır.
bir erkek kadar özgür değildir.
iş yerinde güzelse vitrindir.
erkek tarafından erkekler bir şeyler alsın diye konulmuş reklam panosu...
karşı cinsinin elinde ısrarla kimliğine el konmuş kişidir.
rolü erkeğe destek kuvvettir.
fikri zekası hakir görüldüğünden açıkça belirtilmese de önemsenmez.
işin tuhafı kadın da kanıksamıştır bunu.
bir kadın doğumdan ölene kadar ürkütücü bir yalnızlık içindedir.
isyanında bile bel altından vurulur.
üzerine çullanan çullanana...
evlense dert, boşansa dert.
sevse dert, sevmese dert.
ne yapsa büyük suçlu.
ağır bir suskunluğu, korkaklığı vardır.
belki kouyordur kendini
ondandır kabullenişi kocaman yalnızlığını.
maalesef anneliktir. kadının toplumda görünür olması evlenmesine ve anne olmasına bağlıdır. bunlara karşı çıktığınızda, gelenek-görenek-ahlak diye zırvalar birileri. kadından kendini ailesine adaması beklenir, kariyerine değil. kariyer sahibi olanlar da, kendilerini eksik hisseder eğer anne değilse. kadının toplumsal konumu değiştirelecekse, buna aile yapısının eleştirisinden başlanmalıdır, gerisi boşa çaba olur.
