7 den 70 e hepimizin kanayan yarası topluma mesaj verme hastalığı. Aman elimize koz geçmesin. Başlarız saymaya, sövmeye, akıl vermeye. Okulda öğretmen, evde baba, camide hoca, büroda patron, sözlükte yazar, tv yorumcuları, kişisel gelişim kitabı yazarları...
Şunu yapmayalım, şunu etmeyelim, şöyle daha iyi olur ve arkasından da kıssadan hisseler. Hiç biri anlattığına inanmıyor ve çoğu uygulamıyor.
Bu mesaj verilen insanların hepsi saf mı?
insanlar neyin iyi neyin kötü olduğunu bilmiyor mu?
Bıktık gençler olarak vallahi mesaj verilmekten. Çoğu kendi kararlarını kendi veremeyecek hale geldi.
her otobüste en az! 1 tane bulunur ki kulağınıza takacağınız bir kulaklığınız yoksa vay halinize. yanındakine kısık cümleler ile başlayan hastalık etraftakilerin bakışlarıyla birlikte daha yüksek sesli cümlelere dönüşür sonunda şoförün haykırmasıyla son bulur.
