Rousseau nun, bireylerin mutluluk özlemlerini toplumsal yaşamın gerekleriyle bağdaştırmaya çalışırken özel iradeleri, onları kendinde toplayan, yani onları hem dile getiren hem de bastıran bir idare içinde kaynaştırmaya çalıştığı eseri.
toplum sözleşmesi fikri tarihe gömülemez. çünkü toplum sözleşmesi zaten bir aksiyomdur. kanıtlanmasına gerek yoktur. zira toplum sözleşmesi teorik bir geçmiş tasavvuru yapmaz. "bi zamanlar insanlar oturmuş bi sözleşme yapmış" şeklinde özetlemez. doğa hali dediğimiz durum yaşanmış olsun yahut olmasın toplum sözleşmesi fikri çürütülemez.
içerisinde bulunduğumuz toplumun kurallarının,adetlerinin vs nasıl belirlendiği ve neden bu kurallara uyduğumuz gibi konularda fikir sahibi olmamıza yarayacak eserdir.
içinde:
-salt isteklerin itisine uymak kölelik, kendimiz için koyduğumuz yasalara boyun eğmekse özgürlüktür.
-insan her zaman güzel olanı ya da güzel bulduğunu sever; ama asıl güzel üstüne verdiği yargıda aldanır. Demek yapılacak şey bu yargıyı düzenlemektir.
-sağlam insanların yiyip içtiği şey hastalara nasıl iyi gelmezse, ahlakı bozulmuş bir halkı, ahlâkça sağlam bir halkın yasalarıyla yönetmeye kalkışmak da iyi olmaz.
Gibi değerli aforizmalar barındıran bir eserdir. Hatta:
"Başkentte yükselen her sarayı gördükçe, bütün bir ülkenin yıkıntıya çevrildiğini görüyormuşum gibi gelir bana."
Diye de bir söz vardır aynı kitapta ki bizlere Jean jacques Rousseau'nun milli irade düşmanı, paralel bir darbeci olduğunu göstermektedir.
Yahu filozof sen kim oluyorsun da böyle ileri geri konuşuyorsun? AKP ile hesaplaşmanın yeri kitap değil sandıktır.
rousseau nun, güç kavramı ve onun toplumdaki şekillenişi, otoritenin sorgulanması üzerine olan, münazara maçlarında genelde örneklendirmelerin alındığı önemli bir kitap.
denecek ki, zorba*,uyruklarına toplum içinde dirlik sağlıyor. diyelim ki, öyledir: ama, zorbanın şan şeref hırsınınj başlarına bela ettiği savaşlar, doymazlığı ve bakanlarının kırıcılığı, uyrukları kendi aralarındaki anlaşmazlıklardan daha büyük üzüntülere sokarsa, bu dirlikten ne kazançları olur ki?
üniversitede daha toy bir çocukken politika bilimi diye bi kitap okumaya başlamıştım. "uhahahaa politika bilim mi lan" diye dalga geçmiştim. insan öğreniyor. okudukça, yaşadıkça öğreniyor. laboratuvar ortamına konu edilemese de siyaset bilimi diye bir şey var.
alıntı yaptığım paragraf bana fazlasıyla tanıdık geldi. ruso reyiz 1750'lerin ortasında yazdı bu satırları.
her bireyin okuması gereken eserlerden birisidir. zira özellikle günümüzde anayasayla ilgili yeni düzenlemeler konuşuluyorken devletin ve anayasanın ne demek olduğunu, nasıl oluşturulabileceğini görmenizi sağlayacak önemli bir eserdir.
