o kadar insan içinde illaki biri anlar düşüncesiyle espriyi büyük bir gururla ve kendinden emin şekilde patlatmak fakat ortamda oluşan buz gibi sessizlik. düşman başına.
-yav bu takma dişlere bir türlü alışamadım reis bey! yemekler altina giriyor devamli...
-sen çok ihtiyarladın casım ağabey. tahminim seneye ölürsün sen. söyle güzel bir helva yemeyeli çok oldu...
-sen öl pe..venk, ben niye ölüyorum!
-ben hala kendimi dişlerimi kullanıyorum dedem...
-pe..venk!
-hiç münakaşa etmeyin, aranızda ay farkı var, ben biliyorum!
-kiim! casım ağabey rahmetli yusuf amcamın arkadaşıydı bir kere.
-hass..tir ordan! yusuf öleli on sene olmuş!
-işte düşün! sen işi ağırdan alıyorsun.
-vallahi casım ağabey, sen fosil sayılırsın, bir gün bir müzemiz olursa seni girişine koyacağız.
-..................................................................................................................................
-şey! kusura bakmayın,herkes şaka yapınca bir tane de ben yaparsam sempatik bir hava olur diye...
-rıfat! yemeğin bittiyse git arkadaşlarınla vedalaş istersen!..
-başüstüne baba!
-yalnız arkadaşlarının anasına; tikat et!
-merak etme baba!
-vay anasını! demek rıfat askere gidiyor he! zaman nasıl da çabuk geçiyor! ben mesela ecemiliği, izmir bornovo'da yapmıştım. edirneli bir çavuş vardı...
-ya casım ağabey! o zaman izmir osmanlı toprağıydı değil mi?
-ne osamanlısı ula?!!!
-sen askere gittiğin zaman daha cumhuriyet kurulmamıştı ki!
kesif bir sessizliğe neden olur. ortamdaki havanın soğuduğu hissedilir. ama şöyle de bir güzel yanı vardır. espriyi yapan kişiyle çok samimiyseniz sessizlikten sonra gülme krizine merhaba diyebilirsiniz..
