“Azametli bir cehlin zebunu insanlar, isterler ki, diğer bütün insanlar kendileri gibi unutkanlığın derinliklerine dalıp, herkes nazarında unutulmuş olsunlar. Bir meziyet ve faziletten mahrum insan, o meziyet ve fazileti tezyif etmek suretiyle kendindeki bu noksanı telâfiye gayret eder; böylece kendi ile liyâkat ve ehliyeti arasındaki manii yıkmış olur; bu sayede de, gayret ve faaliyetlerinden aşağıda olduğu insanların seviyesine çıkmış olur!..”
Ara sıra oluyor, ne yaparsan yap toplum baskısından kurtulamıyorsun bazen. Ne kadar etrafı umursamadan kitaba odaklanmaya çalışsan da aklının bir köşesinde seni dürtmeye devam ediyor tuhaf karşılayan bakışlar, huzursuz gözler, tedirgin edici yüz ifadeleri. Etrafa bakmasan bile hissediyorsun tüm bunları. Buna rağmen bir kez daha zorluyorsun gözlerini satırlar arasındaki patika yolda sıkış tıkış dolaşmaya. Bir süre sonra kendini zorlamaya o kadar odaklanırsın ki etrafı unutursun.
