bir kere bir tek siz konuşuyosunuz kral sizsiniz. nasıl konuştuğunuzda size kalmış biraz da yetenek işi olsa gerek. konuştukça konuşası gelir kimisininin, kimisi de dut yemiş bülbüle döner. tecrübeyle de aşılacak, geliştirilecek bir durum.
insanın ilk kez başına geldiğinde mutlak suretle dilinin bulaşması ve kelimelerin bir birine dolanması durumudur. ayrıca ses istenilen yükseklikte çıkmaz ve çok kısıktır, ya da tizdir.
bir topluluk önünde konuşamamak sahip olduğunuz hangi değer için topluluğa hitap edeceğinize bağlıdır.
herhangi bir 2-3 kişilik topluluğa konuşma yapmanızla, 300-400 kişilik konser salonundaki topluluğa karşı evlenme teklifi etmek bir değildir mesela.
birkaç tecrübe ile bu konunun da üstesinden gelebilirsiniz.
ölümden daha feci. bacaklar titret, ses titrer, hepsinden öte bazı özel kelimeleri çıkaramazsınız. eğer benim gibi hafif kekemelik ve nefes probleminiz varsa ve yarın sunumunuz var ise tam anlamıyla boku yediniz demektir. d,a,i,t,b ile başlayan kelimeleri söylerken zorlanıyorum hatta bazen beynim söylüyor ama ağzım hareket etmiyor diyebilirim. sinirden, stresten ne yapacağımı bilmiyorum. sunumumda bu harfleri kullanmamaya özen göstersem de yarın yine takılıp, mala döneceğimi biliyorum. neden bir insan konuşamaz ki? neden ben? allah kimseyi kekemelik ve konuşamamak ile sınamasın. help me
sıkıntısını çok çektiğim ve özellikle konuşma anında yüzümün kızarmasından ötürü beni kıvrandıran fobi.
üç hafta sonra bir gruba yüksek lisans alanım ile alakalı bir konuda konuşma yapmam gerekiyor ancak mide şimdiden kramplar giriyor en iyisi sakinleştirici alıp konuşma yapmak olabilir hiç denemedim ama daha kötü olamaz zaten.
normal yaşantımda çok rahat biri olmama rağmen bu konuda tökezlemek gerçekten canımı çok sıkıyor. tam manası ile tedavisi mümkün değil galiba fakat bir çok kez ve aralarında çok boşluk bırakmaksızın topluluk önünde konuşma deneyimi yaşarsanız biraz daha rahatlarsınız zannediyorum. ancak emin de değilim.
kendine olan güveni az olan insan toplum önünde konuşamaz, çekingendir. acaba sözcüklerimi beğenmezler diye düşünür, sadece biraz gergindir. rahatlatmak gerekir.
ben paris te yasarken rehberlik yaptım. bir buyuk otobus dolusu insana konusuyordum.
abd de yasarkan binlerce kisiye tek basıma sahnede sunumlar yaptım. keza tiyatro kolundaydım. 2 oyunda oynadım.
keza paris te bizim lisenin pilavları olurdu. yuzlerce kisi karsısında sahneye de cıktım.
turkiye bir dans yarısması birinciligim var. keza eski balerinim, oyle de sahneye cıktım akm de.
eski joy fm dj yiyim. 2 sene konustum radyoda.
cok rahattım. cok rahat konusurdum. cok sosyal ve dısadonuktum. 20 li yaslar bunlar.
su an 3 kisilik arkadas grubunda bile konusmam, konusamam. 2 kisiden fazlası beni bozuyor;)
Bu konuda pandemi öncesine kadar hiç sıkıntım yoktu. Hatta arkadaşlarım o kadar insanın önünde nasıl rahat rahat gülebiliyorsun diyorlardı. Pandemi sonrasında bu özellik geriledi bende. Halen topluluk önünde konuşuyorum ama eskisi gibi gülerek bir şeyler anlatabilecek kadar rahat olamıyorum.
