saçma insanların hayatlarında her gün yaşadıkları durum.
ne var ki ayakta gitmekte? bir sağlık sorunu olmadığı sürece yer tartışmasına girmeyi bırakın, otururken birisi ayakta kalınca aman şimdi yer ister diyerek derin düşüncelere dalan beyinsizler var.
Sanırım insanları asıl tedirgin eden şey kalkmak değil kalkmak zorunda kalmak endişesi.
Yerden bir taş almak herkes için kolaydır fakat tanımadığınız biri sizden bunu isterse o taş nasıl ağırlaşıyorsa oturduğunuz koltuğa fiziksel ağırlığınız dışında yerleştirdiğiniz aidiyet duygusundan bir başkası yüzünden vazgeçmek.. (bkz: pencere kenarı lütfen)
boş yer bulursam oturuyorum doğal olarak. eğer ben otururken ayakta olan birinin (kadın yada erkek) oturması gerektiğini düşünüyorsam yer veriyorum. ama bu şehirlere görede değişir sanırım. şimdi izmir şirinyerden kemer altına giden biriyle istanbul beylik düzünden beyazıta gidecek kişi aynı şartlarda seyehat etmiyordur muhtemelen. kişiye kalmış bir şeydir. isterse yer verir isterse vermez. ama ayakta durmakta zorlanan kişilere yardımcı olmak gerektiği kanaatindeyim.
