klasik öğrenci , vatandaş , neyse işte otobüse binen çoğu kişinin yaşadığı olaydır. otobuse biner genellikle çift kişilik yerlerden birine oturursunuz , oturma sebebi de çoğu zaman yanınıza güzel bir kız ya da yakışıklı bir erkeğin oturabilme olasılığından dolayıdır.neyse otobüse bindikten sonra yavaş yavaş yolcular otobüsü doldurmaya başlar , sizin gözünüz hep o beklediğiniz , platonik olarak vurulacağınız kişidedir.bu inançla beklersiniz ve otobüse yaşlı mı yaşlı bir teyze ile güzel mi güzel ,alımlı mı alımlı , kısacası taş gibi bir kız biner. işte o anda kalbiniz güp güp atmaya başlar.allah'ım dersiniz ne olur bu kız yanıma otursun , bir yüzüne bakabileyim ; ve daha bir sürü hayaller. aşık olup çıkmaya başlamak sonra evlilik falan . neyse bu dalıp gidilen hayaller yanınıza en az 90 kiloluk yüzleri kırışmış , her şeye laf eden ve gözü sürekli senin üzerinde olan yaşlı birisi oturur. o an yıkılırsınız işte , güzel alımlı kız tam karşınızda otururken , yanınızda yaşlı ,huysuz insan vardır. ortalama yarım saat sürecek bu platonik aşk başlamıştır , kız acaba nerde okuyordur, hep bu saatte mi otobüse biniyordur , adı ne ve buna benzer bir sürü soru aklınıza gelir ama bir cevap bulamazsınız. sesini duymak istersiniz , size dönüp bir gülücük atması için elinizden geleni yaparsınız ama hüsran yine kapıdadır.duraklar birer birer geçilmeye başlar ve o ana gelinir. kızın ineceği durağa ve o an işte o an sizin için çok zordur.hoşunuza giden kız, adını bilmediğiniz kız , platonik aşkınız otobusten inecektir.keşke bir daha görebilsem dersiniz , içiniz içinizi yer ama o kız bir daha görünmeyecektir , otobuste yaşanan klasik platonik aşklar gibi. kız inene kadar yüzünüzde oluşan aptal , salak gülümseme ; yerini hüzün dolu bir yüze bırakır.ve kız inmiştir artık , son 3 saniyeniz kalmıştır o kızı görmek için. cama yapışırsınız uzaklaşan otobüsün içinden ve kız ufukta kaybolur.
bir platonik aşk daha sona ermiştir ve yeni bir tanesini yaşamak için ertesi gün yeniden otobüse binilir.
aşık olmadım demesin kimse , bundan dolayı otobüsleri seviyorum.
sırf aynı otobüse binebilmek için eve saatlerce geç gitme pahasına gelen otobüslere binmemek bindikten sonrada aslında inilmemmesi gereken durakta inip yürümek aptallığını anlayamamak kadar uykuda geçen bir hayattır.
