toplu taşıma aracındaki süre yaşam süreniz olsun.
yanınıza oturan hatun hayat arkadaşı.
gidilen mesafe dünyadaki bulunma süreniz.
ineceğiniz durak ise yaşamınızın sonu.
aslında etrafımızdaki herşey yaşanacak olan herşeyin bir sonu olduğunu bas bas bağırıyor.
güzel bir kız yanınıza gelecek: la bu benim yanıma neden oturdu acaba emme de gözelmiş diyeceksiniz. ama ya o ya da siz otobüsten daha erken ineceksiniz. ha şu su götürmez bir gerçektir. aynı durakta inme şansı dünyada çok az insana nail olmuştur.
hayallerle dolu bir yolculuğa atılacak ilk adımdır. 'elimi tutsa amq keşke', 'kelimi okşasa', 'belki dudağıma yapışır', 'dur şu cep telefonumu kurcalayayım biraz bakarsın numaramı ister', 'off bari bi kez dönüp baksa', 'bugün hacı yağımızı da sürdük daha ne istiyor bu kız'... durağa varıldığında ise elde edilen tek şey hüsrandır.
saçlar fönlü tırnaklar bakımlı herdandan parfüm akıyorsa pıt pıt pıt zaten erkek arkadaşı ile buluşmaya gidiyor olmas kuvvetle muhtemeldir. böyle düşünür dünya ahiret bacımdır mantığı ile yaklaşırsak rahatlar, yarım kalan uykumuza, camdaki saç ve terle zor zanaat gerçekleştirdiğimiz resme geri dönebiliriz.
