istanbulda yaşıyorsa fakirlikten ziyade zamanın kıymetini bilen kişidir.
ben avcılardan kadıköy - mecidiyeköy- v.b. semtlere giderken bile göt korkusuna arabayla gitmiyorum trafiğe takılmamak için.
o kadar fakirim ki metroya nerden nasıl en rahat binilir, en çok boş yer olma ihtimali nerde vardır, ayakta gidersen metrobüsün neresinde olmalısın gibi konularda uzmanlaştım. ama siz hiç bir zaman uzun metro yolculuğunda kitap okumanın keyfini yaşayamayacaksınız, metroda kesişmeli sevgili olmalı tatlı küçük ergenlik anılarınız hiç bir zaman olmayacak, yanına oturan güzel kızın kitap üzerine yorum yapması şeklide gelişen muhabbetleriniz olmayacak. ulan nasıl savunma mekanizmam varmış be, şimdi ben fakirim diye penceremi açıp bağırcam.
henüz helikopter alamayacak kadar fakir oldugundan çok sevdiği arabasını metrobus yakınındaki ispark a park ederek trafik derdinden kurtulan fakir ama bir o kadar akıllı ve stressiz insandır.
toplu taşıma aracı kullanan sadece fakir değildir.
araba sürmekten korkanlar. doğa aşıkları.
zira insan oğlu araba kullanabilsin diye boyuna dünyayı tıraşlıyorlar gelecekte kişilerin kendine özel arabası olmayacak.
