Sevdiğim insanlarsa poz verenler diz de çökerim aradan kafamı da uzatırım. Zorunlu iş yeri, kurs vs. fotoğrafıysa kazık gibi çakılırım dizilir etrafıma insanlar.
Diz çökmem fotoşopla en öne yerleştiririm kendimi. O kadar cepheden fotoyu boşuna çektirmedik herhalde. Fotoya ilk bakan her zaman ilk baş yerdekilere gülmeyi tamamladıktan sonra başlar resimdekilerin kim olduğunu sormaya. Ya o kadro etrafımda birleşecek ya da birileri kesik yiyecek..
